Σχετικά με τον τρόπο διεξαγωγής των εξετάσεων στο μάθημα "Σχεδιασμός Χημικών Βιομηχανιών και Διεργασιών"

Πίσω

Από την άλλη, πρέπει να έγινε φανερό ότι υπήρξε μια πρόθεση διευκόλυνσης της εξεταστικής διαδικασίας ώστε, αν όχι να πάρουν όλοι καλό βαθμό, τουλάχιστον να "περάσουν" με την πρώτη. Αφού δεν τίθεται θέμα "καλωσύνης", προφανώς κάποιοι άλλοι λόγοι υπαγόρευσαν την απόφαση για μια τέτοια επιλογή. Οι λόγοι αυτοί μπορούν να συνοψιστούν στα παρακάτω:

• Χωρίς να αναλύσουμε εδώ τις βαθύτερες αιτίες, θα πούμε ότι το σύστημα και η νοοτροπία που επικρατούν εδώ και πολλά χρόνια στο ελληνικό πανεπιστήμιο, μπορούν να χαρακτηριστούν "εξετασιοκεντρικά". Η τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι κάτι σαν προχωρημένο λύκειο ή ένα είδος τυπικής (και πληκτικής!) διαδικασίας με την οποία πρέπει να ξεμπερδεύουμε όσο γίνεται πιο εύκολα και ανώδυνα για να πάρουμε το "χαρτί". Η ζωή των φοιτητών περιστρέφεται γύρω από άξονες όπως θέματα, "sos", ύλη που πρέπει να διαβάσουν για να περάσουν κλπ.
  
  
• Δεν είναι καθόλου παράξενο που μια τέτοια κατάσταση συνοδεύεται και από φαινόμενα όπως αδιαφορία για τις παρακολουθήσεις (ή συμμετοχή μόνο στο βαθμό που η παράδοση συνδέεται άμεσα με τα θέματα της εξεταστικής) και φυσικά τα γνωστά "σκονάκια" και άλλα τεχνάσματα (η εφευρετικότητα τόσο της δικής μου γενιάς όσο και της σημερινής είναι ανεξάντλητη). Ο μέσος φοιτητής βιώνει την εκπαιδευτική διαδικασία ως ένα καταναγκασμό χωρίς νόημα και είναι φυσικό να κάνει ο,τι μπορεί για να τον παρακάμψει.
  
  
• Η αντίδραση μέσα από τη σκλήρυνση του ελέγχου ώστε να εξασφαλιστεί η άψογη διεξαγωγή των εξετάσεων και την αύξηση των απαιτήσεων για κάθε μάθημα (εντατικοποίηση) για να υποχρεωθούν οι φοιτητές να έρχονται στα αμφιθέατρα οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο που ενισχύει τον εξετασιοκεντρικό χαρακτήρα της ελληνικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Όμως, το πανεπιστήμιο υποτίθεται ότι είναι κάτι παραπάνω από ένα προχωρημένο σχολείο, όχι μόνο μεταδίδει γνώση αλλά και δημιουργεί νέα. Η έρευνα σε ένα πανεπιστήμιο είναι εξίσου σημαντική με τη διδασκαλία, αλλιώς μιλάμε το πολύ για κολλέγιο...
  
  
• Κατά τη γνώμη μου, οι φοιτητές θα έπρεπε σταδιακά να εισάγονται σε άλλες πλευρές και μορφές ενασχόλησης με το αντικείμενό τους, μέσα από δραστηριότητες οι οποίες να συνδέονται όσο το δυνατόν πιο στενά με την "πρώτη γραμμή" των εξελίξεων στον τομέα τους. Θα έπρεπε επίσης αυτές οι δραστηριότητες να είναι, ας πούμε κατά 70% ομαδικές, να βασίζονται στη στενή συνεργασία, στην οργανική ένταξη σε ένα ευρύτερο σχέδιο με έναν σαφώς ορισμένο καταμερισμό. Χωρίς να παραβλέπω την ανάγκη για καλλιέργεια της ικανότητας να παίρνει κάποιος πρωτοβουλίες και να τα βγάζει πέρα χωρίς βοήθεια αν χρειαστεί (κάτι όντως απαραίτητο σε έναν γιατρό ή μηχανικό π.χ.), πιστεύω ότι η πρόοδος της ανθρωπότητας είναι ανάλογη με το βαθμό αύξησης της συνεργασίας μεταξύ των μελών της και αυτό πρέπει να έχει την αντανάκλασή του και στην εκπαίδευση.
  
  
• Όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, μια τέτοια αλλαγή πλεύσης φαίνεται ότι "επαφίεται στον πατριωτισμό" του κάθε διδάσκοντα, φοιτητή ή άλλου ενδιαφερόμενου. Σε ο,τι με αφορά, θεωρώ ότι προϋπόθεση για οποιαδήποτε τέτοια συζήτηση και προσπάθεια είναι η απαλλαγή από το άγχος της εξεταστικής και του βαθμού. Πρέπει να απελευθερώσουμε το χρόνο που είναι κατειλημμένος από το εξετασιοκεντρικό σύστημα για να τον αφιερώσουμε σε άλλες διαδικασίες, πιο ουσιαστικές. Βέβαια, μια άλλη, πιο εύκολη εξέταση δεν είναι παρά ένα μικρό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση και από μόνη της δεν αλλάζει απολύτως τίποτε. Θα πρέπει να υπάρξουν και άλλα βήματα, αν και ο δρόμος αυτός για όποιον τον επιλέξει, αρχικά θα είναι πολύ μοναχικός.
  
  
• Τέλος, στην παρούσα περίοδο όπου πολλοί θα χαίρονταν αν έβρισκαν επιχειρήματα για να απαξιώσουν το δημόσιο πανεπιστήμιο και από την άλλη, στη συνείδηση του κόσμου οι εξετάσεις, καλώς ή κακώς, είναι ένα σημαντικό κομμάτι της εκπαιδευτικής διαδικασίας, δε θα ήταν σκόπιμη μια απόλυτη χαλάρωση που θα έδινε οποιαδήποτε δικαιώματα. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο και για το Τμήμα των Υλικών που διεκδικεί έναν τίτλο για τους αποφοίτους του. Συνεπώς, έγιναν κάποιες επιλογές (ασκήσεις επανάληψης κλπ) τέτοιες ώστε αφ' ενός η εξέταση να συμμορφώνεται λίγο-πολύ με τους τύπους και αφ' ετέρου να εξασφαλιστεί ότι κανείς δε θα μπει στην ανούσια διαδικασία να μεταφέρει άλλο ένα χρωστούμενο μάθημα από έτος σε έτος.
  
  

Τα παραπάνω δεν αποτελούν κάποιου είδους απολογία ή εξήγηση, αλλά γράφτηκαν ως ερέθισμα για σκέψη και πιθανή επικοινωνία και συζήτηση με όσες και όσους την ψάχνουν λίγο πιο πέρα από τα ίδια και τα ίδια.

Πίσω

Υ. Γ. Σαφώς και δε με ενδιαφέρει αν είναι καλή ή κακή η "εικόνα" μου. Δεν είμαι ούτε πολιτικός ούτε σταρ του σινεμά και οι επιλογές μου βασίζονται σε αυτά που πιστεύω και όχι στο πώς θα με δούνε οι άλλοι. Όσο για κάποιο θέμα σχετικά με την επιτήρηση, όπως μπορείτε να δείτε δεν είχε συνέπειες. Ας ληφθεί υπ' όψιν ότι με τα μάτια ενός τρίτου που δεν είναι υποχρεωμένος να ξέρει ή να συμμερίζεται το σκεπτικό μου, η εικόνα που επικρατούσε ορισμένες στιγμές ήταν αυτή της ασυδοσίας και της εκμετάλλευσης μιας ανεκτικής στάσης μας από μερικούς, κάτι αρκετό για να αρχίσει να "φορτώνει".

Πίσω