Σχετικά με το αδιαπραγμάτευτο των βαθμών στο μάθημα "Χημικές Διεργασίες" για την εξεταστική του Φεβρουαρίου του 2009


Πίσω

Τα αποτελέσματα από τη φετινή εξέταση των "Χημικών Διεργασιών" επιβεβαιώνουν για μια ακόμη φορά αυτό που γνωρίζαμε ήδη: όσοι δεν ξέρουν να γράψουν, δε μπορούν ούτε και να αντιγράψουν. Αυτό δικαιώνει και την επιλογή μας να μην κάνουμε, ουσιαστικά, επιτήρηση: απλούστατα, δεν έχει νόημα. Φυσικά, αυτό, από μεγάλη μερίδα των συμμετεχόντων έγινε αντιληπτό όχι ως ένδειξη αμοιβαίας εμπιστοσύνης μεταξύ ενηλίκων αλλά ως ευκαιρία αντιγραφής, πράγμα που δείχνει ότι η εξετασιοκεντρική νοοτροπία με όλα τα κακά που συνεπάγεται, θέλει "δουλειά πολλή" για να ξερριζωθεί.

Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα προφανούς όσο και οικτρά αποτυχημένης αντιγραφής:

Έχουμε δηλώσει και παλιότερα ότι ένα σύστημα που περιστρέφεται γύρω από τον άξονα εξετάσεις-θέματα-sos και άλλες τέτοιες αηδίες δε μας εκφράζει επειδή η "αγωνία του φοιτητή πριν από την εξεταστική" πιστεύουμε ότι αποσπά την προσοχή από το γνωστικό αντικείμενο στο οποίο καλείται να εμβαθύνει. Σε πρακτικό επίπεδο, αρνούμαστε την εξεταστική-σφαγείο, χωρίς όμως να ξεπέσουμε και στην εξεταστική-παιδική χαρά που θα δώσει λαβές για σχόλια του στυλ "δημόσιο πανεπιστήμιο = μπάχαλο" (καλώς ή κακώς υπάρχει μια κοινωνία εκεί έξω με τη δική της, συχνά επιφανειακή, αντίληψη του τι είναι ή τι θα έπρεπε να είναι ένα πανεπιστήμιο και δε μπορούμε να την αγνοήσουμε). Στα ίδια πλαίσια όμως, αρνούμαστε την έμμεση επιβράβευση πρακτικών που δείχνουν ότι ακριβώς εκείνοι που έχουν λόγους να αντιστέκονται στον "εξετασιοκεντρισμό", δηλαδή οι φοιτητές, παραμένουν αιχμάλωτοί του.

Συμπερασματικά:
Μάγκες, ο,τι πήρατε, πήρατε. Αν δεν είστε ευχαριστημένοι, πείτε μου να σας κόψω και ξαναελάτε το Σεπτέμβρη.

Β. Ρ.
23-2-2009

Πίσω