Ύστερα από το The Front Page (1931) του Lewis Milestrone, ο Howard Hawks παρουσιάζει με απόλυτα κυνικό, ειρωνικό και καυστικό τρόπο μια διαφορετική εκδοχή της πρώτης , προσδίδοντας της με αυτό τον τρόπο τον τυπικό χαρακτήρα του σκηνοθέτη που έρχεται να διακωμωδήσει τόσο την φύση της κυβέρνησης, των Μ.Μ.Ε. και της δικαιοσύνης, όσο και τις έμφυλες σχέσεις μεταξύ των χαρακτήρων του.
Ο Walter Burns είναι εκδότης μιας από τις σημαντικότερες εφημερίδες του Σικάγο. Η φιλόδοξη και δυναμική πρώην γυναίκα και συνεργάτης του, Hildy Johnson αποφασίζει να παραιτηθεί από το επάγγελμα του δημοσιογράφου προκειμένου να παντρευτεί τον Bruce Baldwin, έναν συντηρητικό, άβουλο και ηθικά εξαρτημένο από την γυναίκα του, ασφαλιστή. Ωστόσο ο Walter αποφασισμένος να μην επιτρέψει στην Hildy να εγκαταλείψει την εφημερίδα αλλά και τον ίδιο, χρησιμοποιεί πονηρές μεθόδους ώστε να αναγκάσει την Hildy να κάνει ένα ρεπορτάζ σχετικά με τον θανατοποινίτη δολοφόνο ενός αστυνομικού, Earl Williams. Η πλοκή εκτυλίσσεται με τον πιο κωμικό τρόπο καθώς η φίλη του Earl, Molly Malloy που προσπαθεί να τον σώσει από την αγχόνη, ο ανήθικος δήμαρχος, η μητέρα του Bruce εμπλέκονται στην εξέλιξη της υπόθεσης του θανατοποινίτη, ενώ ο Walter επιδιώκει να κρατήσει την Hildy μακριά από τον μέλλοντα σύζυγο της και την συντηρητική ζωή που πρόκειται να της προσφέρει.
Ο Hawks κλίνει προς τις κομεντί ακριβώς επειδή τα εγγενή συστατικά των ταινιών του είναι η ειρωνεία και το χιούμορ. Οι χαρακτήρες του βρίσκονται συνεχώς σε ένα παιχνίδι με την πραγματικότητα που τους περιβάλλει και με τα πρόσωπα μέσα σε αυτή, που διακρίνονται από παραδοξότητα, συνεχή αμφισβήτηση και υπονόμευση των πάντων με απόλυτα κωμικό τρόπο. Οι ήρωες του Hawks συνήθως είναι προσαρμοστικοί και αισιόδοξοι, αντιμετωπίζοντας τον κόσμο με θάρρος και έντονη ζωτικότητα. Προσαρμόζονται με ελαστικότητα στον μεταβαλλόμενο κόσμο, διατηρώντας έτσι τον εαυτό τους. Μέσα από την απώλεια της ταυτότητας τους, ή υποδυόμενοι τους ρόλους που επωμίζονται κατ’ ανάγκη, αντιμετωπίζουν και ελέγχουν τον ρευστό κόσμο. Αυτοπροσδιορίζονται και ολοκληρώνονται, μέσω της σχέσης ή και της ευθυγράμμισης με το περιβάλλον τους. Αποδέχονται δηλαδή την ταυτότητα που τους δίνει αυτό το περιβάλλον, όπως συμβαίνει με την Rosalind Russell στην ταινία, η οποία αδυνατεί να αποκοπεί από τον κόσμο του γραπτού τύπου ακολουθώντας ένα συντηρητικό τρόπο ζωής μέσα από τον έγγαμο βίο. Ωστόσο το γεγονός αυτό την οδηγεί σε μια παράδοξη και αντιφατική συμπεριφορά δεδομένου ότι, καθώς συχνά αναφέρει στην ταινία, θεωρεί το επάγγελμα του δημοσιογράφου ανέντιμο, επιπλήττοντας έτσι τους συναδέλφους της στο γραφείο τύπου. Επιπλέον η μανία της να απαλλαχτεί από την εφημερίδα κι από τον πρώην σύζυγο της καθ’ όλη την διάρκεια της ταινίας, ενώ στο φινάλε καταλήγει να βρεθεί εκούσια στην θέση αυτή, την καθιστά χαρακτηριστικό του Hawks που αμφιταλαντεύεται μεταξύ δυο πραγματικοτήτων, στις οποίες προσαρμόζεται αλλά και ασφικτυεί εξίσου.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της τάσης του Hawks να διακωμωδεί την πραγματικότητα και τους χαρακτήρες του είναι οι απανταχού στις κομεντί του παρούσα αντιστροφή των ρόλων και των σχέσεων, αποδίδοντας τους τον ακριβώς αντίθετο χαρακτήρα από αυτόν της συνηθισμένης τους υπόστασης. Τα ελατήρια της αφήγησης στις κομεντί του Hawks είναι οι συγκρούσεις των δύο φύλων, των οποίων ταραχοποιός παράγοντας που γεννά τις κωμικές καταστάσεις είναι η όμορφη και νέα γυναίκα. Η ερωτική και σαγηνευτική γυναίκα στις ταινίες του Hawks είναι αυτή που συγχύζει την τυπική ηθική κατάσταση που διακρίνει την ανδρική ταυτότητα, η οποία συνοψίζεται στον συντηρητισμό, την ηθική και ερωτική ακαμψία του. Η τάση αυτή κυριαρχεί στην πλειοψηφία των κομεντί του εν λόγω σκηνοθέτη [ενδεικτικά: Ball of Fire (1941), A Song is Born (1948), Gentlemen Prefer Blondes (1953)]. Το His Girl Friday αποτελεί εξαίρεση και παραλλαγή του βασικού σχήματος του Hawks. Αυτή τη φορά ο άντρας, στην προκειμένη περίπτωση ο Gary Grant, είναι αυτός που διασαλεύει την πορεία των πραγμάτων εφόσον κάνει τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να κάνει την Rosalind Russell να ξεστρατίσει από τον δρόμο της κανονικότητας στην απόπειρα της να παντρευτεί και να ασχοληθεί με την οικογένεια, απορρίπτοντας την επαγγελματική της καριέρα ως δημοσιογράφος. Παρ’ όλα αυτά διατηρεί με πιο διακριτικό τρόπο την συνήθη αντιστροφή των ρόλων του μέσα από την ποιότητα της σχέσης της Hildy με τον Bruce, ο οποίος σκιαγραφείται ως έρμαιο της πραγματικότητας γύρω του, αναμένοντας να τον σώσει από κάθε αναποδιά η μέλλουσα γυναίκα του, Hildy, η οποία παρουσιάζεται φιλόδοξη, ενεργητική, ιδανική στο να παίρνει πρωτοβουλίες ( στην ταινία ο Bruce συλλαμβάνεται συνεχώς για κωμικούς λόγους που τον μπλέκουν σε καταστάσεις από τις οποίες αναμένει την Hildy να τον διασώσει ). Συνεπώς μεταξύ των δύο αυτών ηρώων, η ηθική ακαμψία του Bruce είναι παντελώς ανύπαρκτη καθώς υπονομεύεται από μια γυναίκα. Ο Hawks λοιπόν, σκηνοθετεί με τρομερή ευφυία και μπρίο την αντιστροφή των φύλων και των σεξουαλικών ρόλων. Η γυναίκα μετατοπίζει πιεστικά τον άντρα από τον παραδοσιακό ρόλο του με αποτέλεσμα ο κωμικοτραγικός χαρακτήρας του άντρα να οδηγείται οριακά ως την προσωρινή αλλοίωση της σεξουαλικής του ταυτότητας. Μέσα από το κυρίαρχο αυτό σχήμα του σκηνοθέτη, επιτυγχάνεται αφενός η κατάργηση των παραδοσιακών και στερεοτυπικών έμφυλων σχέσεων και αφετέρου τα δύο φύλα εναρμονίζονται μέσα από τον έρωτα, την πληρότητα της ερωτικής σύζευξης.
Φυσικά κυρίαρχος είναι ο ειρωνικός χαρακτήρας έναντι του συστήματος, της δράσης των δημοσιογράφων και της σχέσης τους με την πολιτική εξουσία, καθώς και της «δηλητηριώδης» δικαιοσύνης. Το σενάριο κατακλύζεται από συνεχείς νύξεις περί ψευτιάς και απατεωνιάς των δημοσιογράφων, που καθοδηγούνται και υπονομεύονται από πολιτικά συμφέροντα. Η Hildy παρουσιάζεται να κατακρίνει τους συναδέλφους της για την αδιαφορία τους σχετικά με την μέγιστη επιρροή την οποία ασκούν στον πλήθος ως τέταρτη εξουσία, γεγονός το οποίο τους οδηγεί σε αυθαιρεσία και υποκρισία. Μάλιστα την βλέπουμε εξοργισμένη να αναφέρει πως μόλις ξεφύγει από την υπόθεση του Earl και κάνει επιτέλους οικογένεια με τον Bruce, δεν θα επιτρέψει ποτέ στο παιδί της να διαβάσει εφημερίδα! Το χιούμορ και η ειρωνεία αποτελούν ιδανικό μέσο για την αποτελεσματικότερη κριτική του πολιτικού συστήματος και ο Hawks το επιτυγχάνει με το έντονο επικριτικό του ύφος απέναντι σε συγκεκριμένες πτυχές της πολιτικής όπως είναι η εξαγορά ψήφων και η κατανομή την δικαιοσύνης αναλόγως με τα πολιτικά συμφέροντα (Ο διεφθαρμένος δήμαρχος οδηγεί τον Earl στην αγχόνη προκειμένου να κερδίσει ψήφους ή ακόμη φροντίζει να αποκρύψει την απόφαση για αναστολή της θανάτωσης του).
Μέσα από μια ταινία που διακρίνεται από την πυκνότητα αλλά και την ένταση της σκηνοθεσίας και της αφήγησης, την οργάνωση του χώρου αλλά και την αίσθηση της δράσης, διακωμωδείται η διαχρονική επικρατούσα κατάσταση λειτουργίας των πολιτικών συστημάτων, καθώς και η τυπική στάση των ανθρώπων απέναντι στις παραδοσιακές πτυχές της ζωής, το επάγγελμα, την οικογένεια και τις σεξουαλικές σχέσεις. Με λίγα λόγια, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα και ταυτόχρονα ιδανικό, του πηγαίου ταλέντου του Hawks.