Η Séverine είναι μια νέα και όμορφη γυναίκα που μένει στο Παρίσι με τον σύζυγό της, Pierre, ο οποίος είναι πετυχημένος χειρουργός. Ωστόσο η σχέση τους είναι προβληματική. Η Séverine λόγω της πεπλεγμένης ψυχοσύνθεσής της δεν μπορεί να συνευρίσκεται σεξουαλικά με τον άντρα της παρότι τον αγαπάει. Μια μέρα η φίλη του ζευγαριού, Renne, μιλάει στην Séverine για το μεγάλο πλήθος των οίκων ανοχής που βρίσκονται στο Παρίσι, κάτι που κινεί την περιέργειά της, ενώ λίγο αργότερα ο έτερος φίλος τους Henri Husson της αναφέρει την διεύθυνση ενός από τα πορνεία που επισκεπτόταν παλιότερα. Η Séverine ντύνεται στα μαύρα και όσο διακριτικότερα μπορεί επισκέπτεται τον εν λόγω οίκο όπου γνωρίζεται με την διευθύντρια, κυρία Anaïs και της εκφράζει την επιθυμία της να δουλέψει εκεί. Η τελευταία δέχεται και της δίνει το ψευδώνυμο η Ωραία της Ημέρας λόγω του αυστηρού ωραρίου της 2 με 5, κανονισμένο για να γυρνάει σπίτι πριν από τον άντρα της.

Μια μέρα επισκέπτεται τον οίκο ο Husson ο οποίος αναγνωρίζει την Séverine αλλά παρότι την αναστατώνει δέχεται να μην πει τίποτα στον άντρα της με τον οποίο οι σχέσεις της έχουν βελτιωθεί αρκετά τον τελευταίο καιρό.

Ανάμεσα στους πελάτες της Séverine είναι ο Marcel, ο οποίος είναι ένας απατεωνίσκος, απότομος και ωμός. Ερωτεύεται την Séverine και όταν αυτή προσπαθεί να τον εγκαταλείψει την ακολουθεί στο σπίτι της όπου προσπαθεί να την διεκδικίσει. Όταν αρνήται, ο Marcel στήνεται έξω από το σπίτι της περιμένοντας τον Pierre να γυρίσει, και τον πυροβολεί επανειλημμένα σε μια προσπάθεια να τον δολοφονήσει. Στην συνέχεια προσπαθεί να δραπετεύσει από το σημείο του εγκλήματος αλλά καταδιώκεται και σκοτώνεται από την αστυνομία.

Μετά από καιρό, η Séverine βρίσκεται στο σπίτι της με τον ανάπηρο και τυφλό πλέον Pierre τον οποίο φροντίζει. Την ηρεμία διαταράσσει ο Husson που επισκέπτεται το ζευγάρι με σκοπό να αποκαλύψει στον Pierre την πρότερη κρυφή ζωή της γυναίκας του, γιατί όπως λέει, δικαιούται να ξέρει την αλήθεια για τα γεγονότα που τον έφεραν σε αυτήν την κατάσταση. Μετά την αποκάλυψη ο Pierre πεθαίνει.

Η Ωραία της Ημέρας είναι μια ιστορία για την γυναίκα που αδυνατεί να βρει σεξουαλική χαρά από τον άντρα που αγαπά, και την σέβεται. Η Catherine Deneuve ενσαρκώνει την ανήσυχη γυναίκα που στην απόγνωσή της εκολάπτει συνεχώς μαζοχιστικές φαντασιώσεις αναζητώντας την ευχαρίστηση. Οι φαντασιώσεις της παρεμβάλλονται στην πραγματική ροή του έργου και στις περισσότερες περιπτώσεις συνοδεύονται από τους ήχους κουδουνιών, νιαουρισμάτων και μουγκανητών ώστε να βοηθήσουν τον θεατή να διακρίνει την φαντασία από την πραγματικότητα αλλά και για να τονίσουν την ζωώδη, ανώμαλη φύση της ψυχικά διαταραγμένης πρωταγωνίστριας.

Η πρώτη σκηνή είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα, όπου υπό τις διαταγές του Pierre μαστιγώνεται και βιάζεται από τους αμαξάδες αλλά φαίνεται να βρίσκει ευχαρίστηση λίγο πρωτού επανέλθει στην πραγματικότητα.

Η Séverine είναι ψυχρή και απόμακρη. Ίσως λόγω της σεξουαλικής κακοποίησης που είχε δεχθεί κατά την παιδική της ηλικία. Οι σεξουλικές της ορμές μοιάζουν παγιδευμένες, όπως υπαγορεύει η καθολική θρησκεία στη οποία αντιστεκόταν από μικρή(αυτοβιογραφικό στοιχείο του Buñuel). Δουλεύοντας ως πόρνη προσπαθεί να βρει τον τρόπο να ευχαριστιέται το σεξ. Στην αρχή είναι απρόθυμη στους πελάτες. Μόνο όταν της φέρονται κτητικά και σκληρά μπορεί και αφήνεται στην απόλαυση. Δεν είναι πάντα έτοιμη να δωθεί στους πελάτες της και συχνά δισταζει να πηγαίνει στην δουλειά. Είναι όμως μια διαδικασία για να γνωρίσει τον χαμένο της εαυτό, να κερδίσει μια ταυτότητα και αυτοπεποίθηση στην ζωή της. Με το πέρασμα του χρόνου καταφέρνει να νοιώσει άνετα με τους πελάτες και να το ευχαριστιέται ενώ η σχέση με τον άντρα της καλυτερεύει. Η Séverine έχει καταφέρει να περάσει από την ψυχρότητα στην σεξουαλική απελευθέρωση που συνοδεύεται διακριτικά και με άλλες συνήθειες όπως το κάπνισμα που προηγουμένως απέφευγε.

Κάποια στιγμή εμφανίζεται ο Marcel. Τον ερωτεύεται αμέσως, διότι είναι ακριβώς το αντίθετο από τον άντρα της: είναι διεκδικητικός και κτητικός. Αντιπροσωπεύει τον πειρασμό που μπορεί να έχει η μέση γυναίκα όταν δεν μπορεί να ικανοποιηθεί από τον δικό της άντρα.

Όταν ο Pierre μένει σακάτης στην αναπηρική καρέκλα αδυνατώντας να κουνήσει πόδια και χέρια, η Séverine του αποκαλύπτει πως οι συνεχείς κατά το παρελθόν φαντασιώσεις της έχουν σταματήσει. Λόγω της αναπηρίας του δεν είναι αυτή το εμπόδιο, οπότε δεν νοιώθει πλέον τύψεις που δεν κάνουν έρωτα, ούτε ενοχές για αυτά που έκανε καθώς ανήκουν σε μια ερωτική πτυχή που δεν απασχολεί πλέον το ζευγάρι. Νοιώθει πιο άνετα μαζί του. Όταν ο Husson αποκαλύπτει στον Pierre την αλήθεια για τις πράξεις της, αυτός δακρύζει σιωπηρά και το πεσμένο χέρι του μας υποδεικνύει πως πέθανε. Ευθύς, πλήθος κουδουνισμάτων νιαουριτών και ποδοβολητών έρχονται για να μας υπενθυμήσουν εντο-νότερα από ποτέ πως η Séverine θα καταφύγει για μια ακόμα φορά στις φαντασιώσεις της για να βρει την γαλήνη που μόλις χάλασε ο Husson. Ο Pierre σηκώνεται υγιέστατος και πιο χαρούμενοι από ποτέ κανονίζουν την επόμενη εκδρομή τους. Τα κουδούνια της άμαξας ξεχωρίζουν όλο και περισσότερο από τους υπόλοιπους ήχους αλλά αυτή την φορά τα ακούει και η ίδια η Séverine. Κοιτάει από το παράθυρο για να δει την γνωστή άμαξα να πλησιάζει. Έρχεται να την πάρει και να την οδηγήσει για ακόμα μια φορά σε τρελά μαζοχιστικά όνειρα. Αλλά η άμαξα είναι άδεια. Μήπως η Séverine δεν επιβιβάστηκε τελικά; Ο Buñuel δεν μας είπε ποτέ.