Ύστερα από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 και ολόκληρη την δεκαετία του ’70, οπότε και το κινηματογραφικό κοινό ζούσε υπό το «καθεστώς» του ρεαλιστικού Hollywood, της ρεαλιστικής απεικόνισης της βίας μέσα από το «στιλιζάρισμα» της φωτογραφίας και τα επιβλητικά σκηνικά, ο John Huston σκηνοθετεί την «Τιμή των Πρίτζι» κάνοντας την μικρή του επανάσταση με πολλή δόση κριτικής και χιούμορ. Πρόκειται φυσικά για την εποχή του «Νονού», του «Σημαδεμένου» ή «Τη νύχτα του Αγίου Βαλεντίνου» στην οποία ο Huston αντιδρά με την υπερβολικά κιτς «Τιμή των Πρίτζι» και τους επιτηδευμένα κλισέ χαρακτήρες.
Η «Τιμή των Πρίτζι» αφορά τον Τσάρλι Παρτάνα, που έμεινε ορφανός από μητέρα αμέσως μετά τη γέννηση του και έζησε κάτω από την προστασία του νονού του, του αρχιμαφιόζου Ντον Κοράντο Πρίτζι. Μεγαλώνοντας έγινε ο πιο αφοσιωμένος και έμπιστος άνθρωπος του και εκτελεστής των εντολών του. Κάποτε είχε ένα σοβαρό ειδύλλιο με την εγγονή του Ντιν Κοράντο, τη Μέιροουζ, αλλά ο γάμος τελικά ματαιώθηκε από την σκανδαλώδη συμπεριφορά της κοπέλας που απομονώθηκε μέσα στην μαφιόζικη οικογένεια. Παρόλα αυτά η Μέιρόουζ εξακολουθεί να είναι ερωτευμένη με τον Τσάρλι. Στην διάρκεια του γάμου της νεώτερης αδερφής της Μέιρόουζ, ο Τσάρλι μαγεύεται από μιαν άγνωστη όμορφη γυναίκα. Η Μέιρόουζ τον βοηθάει να την ξαναβρεί, εκείνος της εκδηλώνει την αγάπη του κι εκείνη ανταποκρίνεται. Λέγεται Αιρίν Γουόκερ και δηλώνει φορολογικός σύμβουλος. Στον Τσάρλι, αναθέτουν να εκτελέσει τον Μάρξι Χέλερ, που έχει καταχραστεί 720.000 δολάρια από ένα καζίνο των Πρίτζι στο Λας Βέγκας. Ο Τσάρλι, διεκπεραιώνει την δουλειά αλλά κατορθώνει να πάρει πίσω μόνο τα μισά χρήματα. Κι αυτά, από την χήρα του Μάρξι, την Αιρίν, που λέει ότι δεν ανέφερε τον γάμο της, γιατί ο Μάρξι θα πέθαινε έτσι και αλλιώς. Ο Τσάρλι, συζητά με τον πατέρα του Δον Άντζελο και μαθαίνει ότι η Αιρίν είναι ένας πληρωμένος φονιάς, που ανέλαβε να διεκπεραιώσει μια υπόθεση των Πρίτζι. Ο Τσάρλι, αποφασίζει τελικά να παντρευτεί την Αιρίν;
Ο Huston το διασκεδάζει, δείχνοντάς μας μια συμμορία διεφθαρμένων ατόμων που θα σκότωναν μάνα, πατέρα, αδέρφια, μόνο και μόνο για το χρήμα, αλλά με κάλυψη την «τιμή». Όπως και στον «Νονό», η Μαφία γίνεται κι εδώ μια συμβολική εικόνα της Αμερικής. Η ταινία θα λέγαμε πως αποκαθιστά και ανεβάζει τον σκηνοθέτη στα μάτια του κοινού, δεδομένου ότι υποτιμήθηκε αρκετά εξαιτίας του τίτλου που του αποδόθηκε ως σκηνοθέτης θρησκευτικών ταινιών («Η Βίβλος») αλλά και εμπορικών όπως «Η μεγάλη απόδραση των 11», παραλείποντας βέβαια κάποια από τα μεγαλύτερα του έργα όπως «Ο θησαυρός της Σιέρα Μάντρε», «Το γεράκι της Μάλτας» και το περισσότερο πρωτοποριακό «Ανταύγειες σε χρυσά μάτια».