Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1982 Ο Καβγατζής κάνει πρεμιέρα στις Κάννες, ενώ λίγους μήνες πριν έχει προηγηθεί ο θάνατος του Rainer Werner Fassbinder. Ο Καβγατζής, λοιπόν, έμελλε να αποτελέσει το κύκνειο άσμα του σπουδαίου αυτού σκηνοθέτη  που είχε πολλά ακόμη να προσφέρει στον χώρο του κινηματογράφου.

Η ταινία βασίζεται στο μυθιστόρημα του Jean Genet Ο Καβγατζής της Δρέσδης, σε καμία περίπτωση, όμως, δεν αποτελεί μια κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος, αλλά τη μεταγραφή του σε γλώσσα και ήχο, μία ελεύθερη μετάφραση στη γλώσσα του κινηματογράφου. Ο Querelle (Καβγατζής) είναι ένα ναύτης που αφήνει τη θάλασσα και προσαράζει στο λιμάνι της Δρέσδης. Εγκαταλείποντας τη θάλασσα-εκούσια ή ακούσια- εγκαταλείπει στην ουσία την αθωότητα για να βουτήξει στην ανθρώπινη θάλασσα που συμβολίζεται από ένα κακόφημο μπαρ, ένα βρώμικο λιμάνι και σκοτεινούς δρόμους. Ο Καβγατζής είναι ένα είδος αγγέλου ή αγίου, ο οποίος αφήνει τη θεϊκή του υπόσταση και απαρνιέται την αθανασία του για να γευτεί τις ανθρώπινες αμαρτίες και τα καταφέρνει. Ο  Querelle με το ιδιοκτήτη του μπαρ, τη γυναίκα του, τον αδερφό του, έναν υποπλοίαρχο και έναν συνάδελφό του θα εμπλακούν σε ένα παιχνίδι ερωτικού πάθους, εξαθλίωσης, ταπείνωσης και θανάτου, σωματικού και ψυχικού. Θα αφεθεί στο πάθος του για τους άντρες, θα γευτεί τον έρωτα, θα εξερευνήσει και θα αναζητήσει τον θάνατο τόσο επίμονα , που θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι ερωτευμένος μαζί του ή ότι προσπαθεί να τον υπερνικήσει, και μετά θα εξαφανιστεί σαν να μην υπήρξε ποτέ.

Ο Καβγατζής αποτελεί μάλλον ένα ποίημα και μόνο σαν ποίημα μπορεί να αναλυθεί. Ο Rainer Werner Fassbinder έχοντας στα χέρια του το κείμενο του Jean Genet δημιουργεί μια από τις πιο προσωπικές του ταινίες φτιάχνοντας έναν κόσμο ονειρικό που θυμίζει πίνακα. Η ταινία μοιάζει περισσότερο με ένα θεατρικό δρώμενο, όπου τα μη ρεαλιστικά σκηνικά σε μπλέ και μώβ αποχρώσεις υπνωτίζουν τον θεατή και δημιουργούν ένα εξπρεσιονιστικό περιβάλλον. Η μουσική του Peer Raben (εμπνευσμένη μελοποίηση αποσπασμάτων από την Μπαλάντα της φυλακής του Ρήντιγκ του Όσκαρ Ουάιλντ) συμβάλλει στον λυρισμό της ταινίας, όπου ακόμα και οι σκληρές ή ακραίες σκηνές «εξωραΐζονται» και παρουσιάζονται σαν μια ιερή τελετουργία. Ένας παντογνώστης αφηγητής μας αποκαλύπτει τις σκέψεις των πρωταγωνιστών και μας πληροφορεί για τι πρόκειται να συμβεί, ενώ  παράλληλα η Lysiane (Jeanne Moreau) η μοναδική γυναικεία παρουσία στον ανδροκρατούμενο κόσμο που έχει δημιουργήσει ο Fassbinder διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο καθώς μας προϊδεάζει για την εξέλιξη της ιστορίας και προβλέπει την κατάληξη των ηρώων. Ο Fassbinder πάντως κατάφερε με-αν και τολμηρό-καθαρά ποιητικό τρόπο να προσεγγίσει ένα θέμα ταμπού και Ο Καβγατζής είναι σίγουρα μία ταινία που ή θα λατρέψεις ή θα μισήσεις!

Ο Rainer Werner Fassbinder ολοκληρώνει το μοντάζ της ταινίας  Ο Καβγατζής τον Μάιο του 1982 και στις 10 Ιουνίου του ίδιου έτους θα βρεθεί νεκρός το διαμέρισμά του στο Μόναχο από υπερβολική δόση κοκαΐνης  και υπνωτικών χαπιών δίπλα του βρέθηκε το σενάριο για τη Rosa Luxembourg, το οποίο προοόριζε για την Romy Schneider. Ήταν μόνο 36 ετών.

«Θέλω να κάνω χολυγουντιανές ταινίες, δηλαδή ταινίες το ίδιο όμορφες και οικουμενικές, αλλά ταυτόχρονα όχι τόσο υποκριτικές όσο του Hollywood»

Rainer Werner Fassbinder