Βασισμένη στο ομώνημο μυθιστόρημα του John Irving, η ταινία “Ο κόσμος μέσα από τα μάτια μου” ( “The World According to Garp”), αποτελεί ένα έργο αμφιλεγόμενο τόσο ως προς τα μηνύματα που επιδιώκει να μεταφέρει στους θεατές, όσο και στις έννοιες που το ίδιο πραγματεύεται. Αισιόδοξη μα και απαισιόδοξη ταυτόχρονα, η ταινία σκιαγραφεί την πορεία ζωής των χαρακτήρων, κυρίως των κεντρικών ηρώων της (του T.S. Garp και της μητέρας του) μια πορεία η οποία χαράζεται από τις μεγάλες φιλοδοξίες, την ματαιοδοξία, την εμμονή και την αγωνία που έρχονται να συναντήσουν τα τραγικά απρόοπτα της ζωής.
Η ιστορία ξεκινά με την Jenny Fields, μια νοσοκόμα κατά την δειάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η οποία φέρνει στον κόσμο ένα γιο με έναν παντελώς ανορθόδοξο τρόπο. Πιστή στην παραδοξότητα των ιδεών της να μην εμπλέκεται συναισθματικά και κυρίως σεξουαλικά με το ανδρικό φύλο μα και αποφασισμένη να αποκτήσει ένα δικό της παιδί μα ποτέ της ένα σύζηγο, αποφασίζει να “εκμεταλλευτεί” την κατάσταση ενός από τους τραυματίες του πολέμου που η ίδια νοσηλεύει. Πάσχοντας από εγκεφαλική βλάβη,ο ασθενής εν ονόματι T.S. Garp παρουσιάζει μια ανεξήγητη τάση συνεχούς στήσης. Η Jenny Fields φέρνει πράγματι στον κόσμο έναν γιο με το όνομα T.S. Garp τα αρχικά του οποίου φέρουν την ιδιότητα του τραυματία (”Techincal Sergeant”) και τον μεγαλώνει μόνη της σε ένα σχολείο αρρένων όπου εργάζεται ως νοσοκόμα. Ο T.S Garp μεγάλωνει οπότε αρχίζει να εκδηλώνει ενδιαφέρον γύρω από τον έρωτα και την πάλη, πράγματα για τα οποία η μητέρα του όχι απλώς δεν ενδιαφέρεται αλλά αποδοκιμάζει εξ’αιτίας της λαγνείας που τα πλαισιώνει και που χαρακτηρίζει τους άνδρες, αλλά και την συγγραφή μικρών ιστοριών. Ύστερα από την αποφοίτηση του γιου της, μετακομίζουν και οι δύο στην Βιέννη όπου η Jenny ξεκινά να γράφει την αυτοβιογραφία της με τίτλο ” A sexual suspect” η οποία αργότερα θα εκδοθεί και θα εισπράξει τεράστια αναγνώριση από τον γυναικείο πληθυσμό που θα καταστήσει την ίδια είδωλο του φεμινισμού και το βιβλίο της ένα πολιτικό μανιφέστο υπέρ των γυναικών. Την ίδια περίοδο ο γιος της εκδίδει και ο ίδιος τα έργα του συναγωνιζόμενος την αναγνώριση της μητέρας του από το κοινό, έχοντας πλέον την δική του οικογένεια με την Helen, το κορίτσι με το οποίο ήταν ερωτευμένος ως νέος στο σχολείο. Η Jenny πλέον εργάζεται σε ένα κέντρο παροχής βοήθεια κακοποημένων γυναικών όπου ο Garp έκπληκτος για πρώτη φορά γνωρίζει μια ομάδα γυναικών με τον τίτλο ” Ellen Jamesians” που έκοψαν εκούσια τις γλώσσες τους ως κίνηση διαμαρτυρίας και υποστήριξης της Ellen James, ενός μικρού κοριτσιού που βίωσε τον βιασμό σε μικρή ηλικία ενώ της έκοψαν της γλώσσα οι ίδιοι οι βιαστές της ώστε να μην μπορεί να μιλήσει ποτέ σε κανέναν για το έγκλημα. Με αφορμή αυτό το γεγονός ο Garp αποφασίζει να γράψει και να εκδόσει ένα βιβλίο κατακρίνοντας αυτή την φανατική συμπεριφορά. Στο μεταξύ η ζωές των δύο κεντρικών ηρώων παίρνουν απροσδόκητη τροπή.
Τόσο ο σκηνοθέτης όσο και ο σεναριογράφος δεν παίρνουν θέση στην ιστορία, αφήνουν τα γεγονότα να συμβούν ( πράγμα το οποίο προδίδει το ότι η ταινία είναι πιστή απόδοση του βιβλίου του Irving). Ίσως η ιστορία να μην διαδραματίζει τόσο σημαντικό ρόλο όσο οι ίδιοι οι χαρακτήρες από μόνοι τους, και τα γεγονόταν να αποτελούν απλώς μια αφορμή για να αναδειχθούν οι ίδιοι. Στον έργο δεν βλέπουμε μόνο τον T.S. Garp να μεγαλώνει αλλά και την ίδια την μητέρα του. Και οι δύο μεγαλώνουν ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλον. Η Jennie Fields εισπράττει τον θαυμασμό μας και μια απορία που μας γεννάται βλέποντας την ακλόνητη δύναμη της, την δύναμη του να παραμένεις ακέραιος και πράος όταν η ζωή προσπαθεί να σε “τσαλακώσει”. Ο Garp δεν μοιάζει με την μητέρα του, την θαυμάζει περισσότερο απ’ ότι την αγαπάει, απορεί όσο και ο θεατής για τον κόσμο που έχει φτιάξει γύρω της. Το βιβλίο του για την Ellen James, πέραν από τον ιδεολογικό σκοπό του να κατακρίνει τον ακραίο φανατισμό αυτών των δογματισμένων γυναικών, δεν έχει ως σκοπό να καταρίψει τον κόσμο της Jenny αλλά να αποκτήσει πρόσβαση σε αυτόν. O Garp σε αντίθεση με την Jenny είναι γεμάτος “λαγνεία” και πάθη, πράγμα το οποίο αντικατοπτρίζεται επίσης στον γάμο του με την Helen, γι’ αυτό και γίνεται συγγραφέας. Η Jenny δείχνει να γνωρίζει καλύτερα τον λόγο που γράφει ιδίως γιατί αυτός ο λόγος δεν υπάρχει και απλώς προκύπτει.
Η ταινία θα μποροούσε να είναι ένα πολιτικό μανιφέστο όπως και το βιβλίο της Jenny Fields, μια γλυκόπικρη ιστορία για την γενναιότητα, την επιμονή και τα οράματα, την κατανόηση και τα λάθη όταν αυτή απουσιάζει, την νοσταλγία και την αγωνία του να μεγαλώνεις, την ζωή που μας προκαλεί να την διαψεύσουμε μέσα από το τι γινόμαστε για εμάς και τους γύρω μας. Ό, τι κι αν θέλει να μας πει η ταινία, σίγουρα καλούμαστε να ταυτιστούμε με τους χαρακτήρες τη ή ακόμα και να διχαστούμε.
O Robin Williams έφυγε από την ζωή σε ηλικία 63 ετών. Ο θάνατος του ήταν αυτοκτονία δια απαγχονισμού. Καθώς λέγεται ο Robin Williams έπασχε από χρόνια κατάθλιψη ενώ παράλληλα είχε ξεκινήσει πρόγραμμα αποτοξίνωσης.