Ο Jean Luc Godard, είναι αναμφισβήτητα ένας σκηνοθέτης – σήμα κατατεθέν, του Γαλλικού Σινεμά και ιδιαίτερα του Γαλλικού Νέου Κύματος, της περίφημης Νουβέλ Βαγκ. Συνδυάζει εδώ μοναδικά τη μυθοπλασία με το ντοκιμαντέρ και μας παρουσιάζει ένα υπέροχο δείγμα γραφής, ενός κινηματογραφικού ρεύματος, που έμελλε να αλλάξει για πάντα, την σύγχρονη ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου

Όπως και στις προηγούμενες δημιουργίες του, ο Γκοντάρ παρουσιάζει κι εδώ όλα τα χαρακτηριστικά που τον αντιπροσωπεύουν. Άμεσες αναφορές σε άλλους δημιουργούς και κινηματογραφικά είδη, πειραματική και αυτοσχεδιαστική διάθεση, ελευθερία στην κίνηση της κάμερας κι ένα διαρκές παιχνίδι, ανάμεσα στον δημιουργό και τον θεατή

Η ζωή, αρκετά σκοτεινή και σκληρή στην αληθινή πλευρά της τριγυρίζει την Karina δίνοντας την εντύπωση πως ξεγλιστράει διαρκώς από το φακό. Η Nana ( που είναι παραπομπή στη λογοτεχνική Nana του Emil Zola) είναι η αντί-ηρωίδα που υποδύεται η Κarina. Μια πωλήτρια, ένας μικρός και ασήμαντος κόμβος στην κοινωνία της συναλλαγής και του χρήματος, που παύει να είναι ο μεσάζων μεταξύ πελάτη και εμπορεύματος.

H δομή της ταινίας αποτελείται από δώδεκα αποσπασματικές ενότητες, με μεσότιτλους στη αρχή τους, οι οποίες μοιάζουν με στατικές εικόνες ,όπου βλέπουμε την πρωταγωνίστρια να εξελίσσεται συνεχώς και από ένα σημείο και μετά να αμφισβητεί όλο και περισσότερο τις επιλογές της.

Η Νana (Anna Karina) στην αναζήτηση της για την ευτυχία ,( να ακολουθήσει το όνειρό της και να γίνει ηθοποιός) απομακρύνεται από αυτά που κάποτε την έκαναν χαρούμενη με αποτέλεσμα να φέρει τη καταστροφή στον εαυτό της. Στη ταινία βλέπουμε την Nana να κάνει ένα κύκλο διαθέσεων και συναισθηματικών αποζητήσεων .

Τη βλέπουμε να απαρνείται τα άυλα ,απαραίτητα για κάποιους, αγαθά και να προσανατολίζεται στα υλικά, χρησιμοποιώντας  μέσα τα οποία νομίζει ότι θα τη φέρουν πιο κοντά στην εκπλήρωση του ονείρου της, και ότι θα αφήσουν άθικτη την αθωότητά και  τη ψυχική της ακεραιότητα .Σα συνέχεια αποφασίζει να τα εφαρμόσει  όσο καλύτερα και απρόσωπα γίνεται με αποτέλεσμα να  μετατραπεί σε ένα απαθές 22 χρόνο κορίτσι ,που ασυνείδητα παλεύει να καταπιαστεί από την ελάχιστη ελπίδα  και παιδικότητα που της έχει απομείνει.

Όλα αυτά μέχρι που έρχεται η παρακίνηση που χρειαζόταν ώστε να ξαναέρθουν στην επιφάνεια οι καταπιεσμένες της ανάγκες για αγάπη και τρυφερότητα δημιουργώντας την ανάγκη να αποσυρθεί από όλα αυτά που τη κατασπαράζουν ,κάτι το οποίο ολοκληρώνει το κύκλο και τη φέρνει  στην αρχική της κατάσταση με μόνη διαφορά ότι έζησε τη ζωή της και πήρε μαθήματα για το αμφίβολο μέλλον της.

Το «Ζούσε τη ζωή της» δεν είναι απλά οι γυμνοί τοίχοι του Παρισιού, που κινηματογραφούνται έξοχα στο ασπρόμαυρο φίλμ από τον φωτογράφο Raoul Coutord ,ούτε μόνο  το σχεδόν μαγικό πρόσωπο της Anna Karina που λάμπει διαρκώς. Είναι όλα αυτά μαζί και ταυτόχρονα ο  Jean Luc Godard μας εισάγει στον κόσμο του. Έναν κόσμο προσωπικής σκέψης που μέσα από τη δημιουργική φαντασία του καλλιτέχνη και τις συνεχείς αναφορές και παραπομπές, παίζει ένα διαρκές κρυφτό με τον θεατή, από τον οποίο σχεδόν απαιτεί να συνεχίσει να παρακολουθεί το έργο!