«Εμείς θα είμαστε παντού ξένοι, έτσι; / «Όχι, εμείς θα νιώθουμε παντού σπίτι μας». Μάλλον αυτή η φράση που, ειπωμένη από τα χείλια του Αλβανού Οdy- Οδυσσέα στην επίσης αλλοδαπή αγαπημένη του, συνοψίζει την ταινία “Χenia” του σκηνοθέτη Πάνου Χ. Κούτρα. Ο όπως έχει χαρακτηριστεί, “Έλληνας Αλμοδόβαρ” καταθέτει μετά της Στρέλλα, άλλη μια ταινία πολιτική με την ευρύτερη έννοια, ειρωνική απέναντι σε μια Ελλάδα η φιλοxenia της οποίας, είναι τουλάχιστον αμφισβητήσιμη.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Δύο αδέλφια με μη αδελφές προσωπικότητες, ο Οdy και ο Dany ξεκινούν μετά τον θάνατο της Αλβανής μητέρας τους ένα ταξίδι δρόμου και ενηλικίωσης με προορισμό την Θεσσαλονίκη, οπού μένει ο από χρόνια χαμένος Έλληνας πατέρας τους. Με τον κίνδυνο της απέλασης να καταδιώκει τον οσονούπω ενήλικα Ody ή ,όπως θα προτιμούσε να τον φωνάζουν, Οδυσσέα αλλά και την ελπίδα της συμμετοχής σε ένα δημοφιλές music show να απαλύνει ελαφρώς τον πόνο της διαρκούς του ετερότητας, τα δυο αδέλφια θα βρεθούν στην Θεσσαλονίκη για να διεκδικήσουν τα όσα δικαιούνται, τα όποια και θα αποδειχτούν περισσότερα από μια καριέρα και την ελληνική ιθαγένεια.

Η αντίστιξη του ιδιωτικού με το συλλογικό, όπως και εκείνη του σκληρού με το ανάλαφρο, χαρακτηρίζει την ταινία. Ο ομοφυλόφιλος Dany με την τονισμένη θηλυπρέπεια δεν μοιάζει σε τίποτα με τον αρρενωπό αδελφό του, όπως δεν μοιάζει σε τίποτα η ρατσιστική Ελλάδα των εφόδων της χ.α. και της αστυνομικής βίας με εκείνη των παγκοσμίως γνωστών αμετάφραστων λέξεων αλλά κι εκείνης που επινοούν τα παιδιά για να τραγουδήσουν και χορέψουν μέσα της kitsch glam ντίσκο των 70s. Η ταινία άλλωστε, κινείται στις παρυφές της κωμωδίας εν μέρει λόγω των παράδοξων καταστάσεων που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι ήρωες κυρίως όμως λόγω των χαρακτήρων. Πρόσωπα όπως ο πληθωρικός Κώστα Νικούλις με το νάζι και το ατακαδόρικο χιούμορ και ο Άγγελος Παπαδημητρίου ως luben ξεπεσμένη δόξα του ελαφρολαϊκού βγάζουν γέλιο παραμένοντας άνθρωποι και όχι ανθρωποτύποι. Ταυτόχρονα, ο ρεαλισμός υποχωρεί. Η σκηνή που ζωντανεύει το λούτρινο λαγουδάκι του Dany είναι αντιπροσωπευτική της φιλμογραφίας του Κούτρα.

Στην τελετή απονομής της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, όπου η ταινία κέρδισε έξι βραβεία (ενδυματολογίας, μοντάζ, β΄ ανδρικού ρόλου, σεναρίου, σκηνοθεσίας και καλύτερης ταινίας) ο Κούτρας αρνήθηκε να παραλάβει δύο από αυτά (σεναρίου και σκηνοθεσίας) μέχρι την αλλαγή του νόμου για την απονομή της ελληνικής ιθαγένειας σε μετανάστες δεύτερης γενιάς.