Στο πλαίσιο της κινηματογραφικής λέσχης του πανεπιστημίου μας και κατά την περίοδο του χειμερινού εξαμήνου 2009, η Κινηματογραφική Ομάδα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (Κ.Ο.Π.Ι.), αποφάσισε να παρουσιάσει το αφιέρωμα της υπό τον τίτλο «Ο κινηματογράφος του αρχιτέκτονα». Σκοπός αυτής της επιλογής, είναι να διερευνήσουμε μέσα από την παρουσίαση επτά ταινιών, τον τρόπο με τον οποίο σημαντικοί δημιουργοί χειρίστηκαν την αρχιτεκτονική στο έργο τους, αλλά και να καταδείξουμε τη σχέση μεταξύ δύο εκφραστικών συστημάτων που έχουν ως κοινό σημείο αναφοράς τους το χώρο.

Η κινηματογραφική μας ομάδα, είχε έμμεσα στο παρελθόν ασχοληθεί με το θέμα αυτό στο αφιέρωμα της «Κινηματογραφημένες πόλεις» (Μάρτιος-Απρίλιος 2006). Κύριος στόχος εκείνης της δουλειάς μας, ήταν η αντιμετώπιση της κάθε πόλης σαν μία ολότητα, η ανάδειξη της αρχιτεκτονικής της ως έννοιας συνόλου, η παρουσίαση της ως σύμβολο τελικά και η μελέτη της ψυχοπαθολογίας των ηρώων μέσα στο αστικό ντεκόρ και τις ψευδαισθήσεις του. Το παρόν αφιέρωμα αποτελεί τη λογική συνέχεια εκείνης της προσπάθειας μας. Εδώ θα κινηθούμε σε μικρότερη κλίμακα, θα δώσουμε έμφαση σε μεμονωμένα κτίρια και την αισθητική τους, τη διακόσμηση των εσωτερικών και εξωτερικών τους χώρων και την τεχνοτροπία τους, αλλά και την αξία των κουστουμιών, που παίρνουν ζωή από τους ερμηνευτές και αποτελούν προέκταση της αρχιτεκτονικής σύνθεσης. Παράλληλα, θα εστιάσουμε το φακό μας στη χρήση των χρωμάτων, των σκιάσεων, και του φωτισμού που συμβάλουν καθοριστικά στην ανάδειξη των προαναφερθέντων στοιχείων.

Η αρχιτεκτονική πλέον θα «πρωταγωνιστήσει» όχι απλά ως ένα στατικό πλαίσιο δράσης, αλλά κατέχοντας καθοριστικό ρόλο στην πλοκή παράλληλα με τη δράση των υποκειμένων και πολλές φορές υπερβαίνοντας την. Απομονώνοντας τα αρχιτεκτονικά ευρήματα σε κτίσματα, αλλά και μέσα σε διαδρόμους και αίθουσες, θα αντιληφθούμε την σημειολογική τους διάσταση, και τη χρήση τους για τη σκιαγράφηση της προσωπικότητας και της ψυχοσύνθεσης των χαρακτήρων, αλλά και την εξέλιξη της υπόθεσης. Υπό αυτό λοιπόν το πρίσμα, θα εξετάσουμε πληθώρα θεμάτων όπως η μοναξιά της εξουσίας, ο εγκλεισμός, η συλλογικότητα, η επίδραση της βιομηχανικής αισθητικής σε ανθρώπους και περιβάλλον, αλλά και πολύπλοκες φιλοσοφικές έννοιες όπως το ασυνείδητο, ο θάνατος, ο χρόνος, η μνήμη. Σύνθετες σκέψεις και στοχασμοί, που συνάδουν απόλυτα με τους δαιδαλώδεις διαδρόμους αρχιτεκτονικών και κινηματογραφικών αριστουργημάτων. Καλή προβολή!