Βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Eto Mori και πολυβραβευμένο για το animation του το Colorful είναι ένα κινηματογραφικό ταξίδι με πολλά να προσφέρει σε μικρούς και μεγάλους. Η ιστορία ακολουθεί μια ψυχή στην οποία μετά θάνατον δίνεται η ευκαιρία να επιστρέψει στη ζωή κατοικώντας το σώμα του νεαρού Makoto, μετά την αυτοκτονία του τελευταίου. Το υπερφυσικό στοιχείο δεν καταλαμβάνει την πλοκή όπως σε άλλες ταινίες του είδους αλλά λειτουργεί οδηγώντας την και εξισορροπώντας την κατήφεια της θεματολογίας. Έτσι μέσα από έναν περίτεχνο συνδυασμό του υπερφυσικού, του κοινωνικού δράματος και του δράματος της ενηλικίωσης αποκαλύπτεται μπροστά μας ο κόσμος του μικρού Makoto και όλες οι συνθήκες τόσο εσωτερικές όσο και εξωτερικές που τον οδήγησαν στην μοιραία αυτή επιλογή.

Παρ’ ό,τι το μυθιστόρημα αρχικά απευθύνθηκε σε νεανικό κοινό, η πλοκή προσφέρει πολλά μαθήματα για την ωρίμανση που διαρκώς υφίσταται ο καθένας από μας και θίγει προβλήματα που συναντάμε στη ζωή μας ξανά και ξανά. Η ταινία λίγο ή πολύ καταπιάνεται με τη μοναξιά και το τραύμα, καθώς και σε δεύτερο βαθμό κοινωνικά ζητήματα όπως το διαρκές άγχος που επιφέρει το εκπαιδευτικό σύστημα. Όλα αυτά διαπλέκονται και αλληλεπιδρούν καθώς περιγράφεται στο θεατή το πώς η απώλεια επαφής με τους γύρω σου οδηγεί στην απελπισία και το πώς αυτή η απόγνωση με τη σειρά της οδηγεί σε μια σκέψη απόλυτη που καταδικάζει και σε απομακρύνει ακόμα περισσότερο από τους δικούς σου ανθρώπους.

Η ταινία είναι πλούσια σε μεταφορές για τον τρόπο που λειτουργεί ο νους καθώς σκιαγραφεί τόσο με τα υπερφυσικά όσο και με τα ρεαλιστικά της στοιχεία το πέρασμα από την αποπροσωποποίηση στην ανάληψη ευθυνών για τη ζωή, από την άρνηση του τραύματος στην αποδοχή αυτού και από την αποφυγή των συναισθημάτων στην ευαλωτότητα και την ανθρώπινη επαφή.

Το animation με το σχετικά απλό του στυλ σε χαρακτήρες και τοπία μας καλεί να εστιάσουμε στην εξέλιξη των χαρακτήρων και κρατάει την λεπτομέρεια για τα σημεία με συμβολική βαρύτητα. Επιπλέον τα απλοϊκά και όχι ιδιαίτερα όμορφα πρόσωπα τονίζουν το ατελές και το ευάλωτο της ανθρώπινης φύσης που βρίσκεται στο κέντρο της ιστορίας.

Η μουσική του περνάει από οργανικά και ποπ/ροκ κομμάτια για να επενδύσει στιγμές κατάθλιψης, περισυλλογής και καθαρής χαράς και όπως έχουμε συνηθίσει στα anime είναι συναισθηματικά πλούσια και μας συντονίζει στο γλυκόπικρο αίσθημα της συνειδητοποίησης μέσω του πόνου.

Τελικά όλα τα στοιχεία αυτά συνθέτουν μια συγκινητική ιστορία για κάτι τόσο δραματικό όσο και καθημερινό: τις διακυμάνσεις της ζωής από την καταθλιπτικότητα και την απόσυρση ως το σταδιακό άνοιγμα προς τον κόσμο και την επανάκτηση της πίστης στη ζωή και τους ανθρώπους. Και στο ότι (δυστυχώς;) κάποιες φορές πρέπει να φτάσει κανείς στον πάτο για να ξαναξεκινήσει και να γυρίσει πίσω στο δικό του αύριο.

Α.Ρ. (Μέλος ΚΟΠΙ)