Στο Ανατολικό Βερολίνο του 1989 η Κριστιάνε Κέρνερ, ταυτισμένη με τη  Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας και υποστηρίκτρια του Κόμματος, παθαίνει καρδιακή προσβολή και πέφτει σε κώμα, όταν βλέπει τον γιο της Αλεξάντερ να συμμετέχει σε μια πορεία ενάντια στην κυβέρνηση, και να ξυλοκοπείται από αστυνομικούς. Όταν συνέρχεται έπειτα από μήνες από το κώμα, ο γιατρός ανακοινώνει στον Αλεξάντερ και στην αδερφή του Αριάνε, πως οποιοδήποτε σοκ μπορεί να είναι καθοριστικό για τη ζωή της μητέρας τους. Στο μεταξύ όμως η Γερμανία έχει ενοποιηθεί, το καθεστώς έχει καταρρεύσει και το Τείχος έχει πέσει. Ο Αλεξάντερ αποφασίζει να αναπαραστήσει την Ανατολική Γερμανία μέσα στο δωμάτιο της μητέρας του, χωρίς να της πει τι έχει συμβεί, ώστε να μην υπάρξει δυσάρεστη εξέλιξη στην υγεία της.
Μία ταινία που λειτουργεί πολύ καλά ως ένα δράμα για την αγάπη ενός νεαρού άνδρα για την μητέρα του αλλά και ως μια ανεπτυγμένη και πνευματώδης πολιτική παραβολή για την πτώση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας και την άνοδο του δυτικού καταναλωτισμού.

Η μουσική σύνθεση της ταινίας έγινε από τον Yann Tiersen, εκτός από την εκδοχή του “Summer 78″ που τραγούδησε η Claire Pichet. Στυλιστικά, η μουσική μοιάζει πολύ με την προηγούμενη δουλειά του Tiersen στο soundtrack της Amélie. Μία σύνθεση για πιάνο, το “Comptine d’un autre été : L’après-midi”, χρησιμοποιείται και στις δύο ταινίες. Παρουσιάζονται πολλά διάσημα ανατολικογερμανικά τραγούδια. Δύο παιδιά, μέλη της Pioneer Organisation Ernst Thälmann, τραγουδούν Unsere Heimat (Η Πατρίδα μας). Οι φίλοι της Christiane (που μένουν στο ίδιο κτίριο) ακολουθούν με τον Bau Auf! Bau Auf! (Build Up! Build Up!), άλλος ένας ύμνος της Ελεύθερης Γερμανικής Νεολαίας. Το τελευταίο δελτίο ψεύτικων ειδήσεων με τον Sigmund Jähn περιλαμβάνει μια συναρπαστική απόδοση του εθνικού ύμνου της Ανατολικής Γερμανίας, Auferstanden aus Ruinen.

Οσταλγία
Το Ostalgie είναι ένας νεολογισμός για τη νοσταλγία για ένα κομμουνιστικό παρελθόν, το οποίο είναι ένα κοινό θέμα στο Good Bye, Lenin!. Ο Αλεξάντερ δείχνει σημάδια οσταλγίας όταν αρχίζει να επικρίνει ολοένα και περισσότερο τις δυτικές αλλαγές στον εαυτό τους.
Το 2004 οι New York Times σχολίασαν το “Ostalgie” που ενσαρκώθηκε στην πόλη Eisenhüttenstadt. Έγινε δημοφιλές χάρη στο Good Bye,Lenin! που μιμούνταν την κρεβατοκάμαρα της Κριστιάν. Αυτό έδωσε πολύ φως στην κατάσταση οσταλγίας, εκτός από την ταινία.