Πληροφορίες

Σκηνοθέτης: Luis Bunuel
Σενάριο: Luis Bunuel
Φωτογραφία: Elie Lotar
Μουσική: Johannes Brahms 4η Συμφωνία
Ηθοποιοί: Abel Jacquin (η φωνή)
Τοποθεσία: Ισπανία 1933
Διάρκεια: 27'

Μια περιοχή της Ισπανίας κοντά στη Salamanca είχε μείνει μακριά από κάθε έννοια προόδου και ευημερίας. Ο Bunuel άκουσε και διάβασε γι’ αυτήν και όταν την επισκέφθηκε αποφάσισε να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ. Το Las Hurdes είναι μια κοιλάδα με πενήντα χωριά που δεν ξέρουν τι θα πει ψωμί, που ζουν σε σπίτια χωρίς καμινάδες, που το καλοκαίρι τρέφονται μόνο με άγουρα κεράσια, που μετακινούνται χιλιόμετρα για να βρουν μια δουλειά ή για να θάψουν τους νεκρούς τους, που δεν τραγουδάνε ποτέ, που πεθαίνουν από δυσεντερίες ή από ελονοσία, που μαθαίνουν στο σχολείο ότι πρέπει να σέβονται την ιδιοκτησία, όταν οι ίδιοι δεν έχουν ιδιοκτησία και ζουν στην πιο έσχατη εξαθλίωση. Ο λόγος ο οποίος εκφέρεται από αόρατο ομιλητή είναι στεγνός και απλώς περιγραφικός, όπως θα συνέβαινε σε ένα επιστημονικό ντοκιμαντέρ. Η ταινία συνοδεύεται από την 4η συμφωνία του Brahms, μουσική ρομαντική, σε προφανή αντίθεση με το περιεχόμενο και την εικόνα.

Η ταινία προσέκρουσε στη στενομυαλιά της ισπανικής κυβέρνησης, η οποία είδε σ’ αυτήν μια προσβολή για την Ισπανία και την απαγόρευσε. Χρηματοδότης του εγχειρήματος ήταν ένας φίλος του Bunuel, καθηγητής σχεδίου, ο οποίος του είχε πει πως αν κερδίσει το λαχείο, θα του δώσει χρήματα να κάνει μια ταινία. Όταν το κέρδισε, κράτησε το λόγο του, δίνοντας την ευκαιρία στον Bunuel να γυρίσει την τρίτη μόλις ταινία του (μετά τον Ανδαλουσιανό σκύλο και τη Χρυσή εποχή), αποτυπώνοντας πάνω στο φιλμ πάνω απο 27 λεπτά ανθρωπογεωγραφίας του απόλυτου περιθωρίου.

Αιμομιξία, δυστυχία, χάσμα ανάμεσα στην εκκλησία και την εκπαίδευση από τη μία και τον κόσμο από την άλλη. Οι εκκλησίες το μόνο ίχνος πολιτισμού, τα όσα μαθαίνουν τα παιδιά στο σχολείο σε καμία σχέση με την πραγματικότητα γύρω τους. Και δημιουργεί τριπλό σοκ η ταινία: με την εικόνα της φτώχειας, ασιτίας, αρρώστιας, με το ξερό ρεαλιστικό σχόλιο της (ο ήχος γράφτηκε το 1937) και με τη μουσική του Brahms.

 Λουίς Μπουνιουέλ Αιγόκερως/Κινηματογραφικό αρχείο 1, Πλάτων Ριβέλλης: Η φανερή γοητεία και η κρυφή συγκίνηση του κινηματογράφου “Δώδεκα σκηνοθέτες και το έργο τους” Εκδόσεις Φωτοχώρος