Η Μάγκι κατάγεται από το Liverpool, αλλά ζει στο Λονδίνο. Ένα βράδυ που έχει βγει με φίλους γνωρίζει τον Χόρχε, πολιτικό εξόριστο από την Παραγουάη, καταλήγει σπίτι του και τις μικρές ώρες της νύχτας του διηγείται τη ζωή της. Έχει περάσει μια σειρά από καταστροφικές σχέσεις: Ο Σάιμον, ο τελευταίος της εραστής, ήταν τόσο βίαιος που την ανάγκασε να καταφύγει μαζί με τα τέσσερα παιδιά της, σ’ ένα δημοτικό ξενώνα για γυναίκες. Μια νύχτα που η Μάγκι βγαίνει κλειδώνοντας τα παιδιά στο δωμάτιο τους, το κτίριο πιάνει φωτιά, και ο Σον, ο μεγαλύτερος γιος της παθαίνει σοβαρά εγκαύματα. Επειδή τη θεωρούν υπεύθυνη για το ατύχημα, οι κοινωνικές υπηρεσίες τις παίρνουν τα παιδιά επιτρέποντας της να ζήσει μαζί τους μόνο σε μια οικογενειακή εστία, από την οποία το σκάει και ξαναγυρνά στο Σάιμον. Επεμβαίνει η αστυνομία, οι κοινωνικές υπηρεσίες κατηγορούν τον Σάιμον για βάναυση συμπεριφορά, και η Μάγκι καταφεύγει στη δικαιοσύνη, αλλά χάνει την κηδεμονία των παιδιών.
Λίγο αργότερα η Μάγκι μένει έγκυος από τον Χόρχε, και συζούν σε διαμέρισμα που τους παραχωρεί ο δήμος. Η Μάγκι γεννάει, κι’ όλα πάνε καλά ως τη μέρα που δεν αφήνει έναν υγειονομικό επιθεωρητή και μια κοινωνική λειτουργό να μπουν στο σπίτι. Ένας κακεντρεχής γείτονας λέει στην κοινωνική λειτουργό ιστορίες για το «προβληματικό» ζευγάρι. Η αστυνομία τους παίρνει το παιδί και οι κοινωνικές υπηρεσίες επιτηρούν τη σχέση τους. Στο δικαστήριο, ο γείτονας ψευδομαρτυρεί ότι ο Χόρχε δέρνει τη Μάγκι αλλά και αποδεικνύεται ότι ο Χόρχε είναι παντρεμένος στην Παραγουάη. Μπαίνει σε εφαρμογή η διαδικασία απέλασης του, αλλά αργότερα του επιστρέφουν το διαβατήριο. Η Μάγκι ξαναμένει έγκυος, αλλά αμέσως μετά τον τοκετό της αρπάζουν το παιδί μέσα απ’ το μαιευτήριο. Η οργή της ξεσπάει στον Χόρχε που δεν έκανε τίποτα για να τους εμποδίσει. Τελικά παρά την ένταση στη σχέση τους, καταφέρνουν να μείνουν μαζί. Στον επίλογο μαθαίνουμε ότι έκαναν άλλα τρία παιδιά, τα οποία κατάφεραν να κρατήσουν, αλλά δεν τους επιτρέπετε να έχουν καμία επικοινωνία με τα δύο προηγούμενα παιδιά τους, καθώς και με τα παιδιά της Μάγκι από τις άλλες σχέσεις της.
Η Μάγκι είναι υπαρκτό πρόσωπο, και η ταινία αφηγείται μια πραγματική ιστορία που συνέβη σχετικά πρόσφατα. Η ηρωίδα μας δεν προστατεύεται από την κοινωνική πρόνοια, επειδή είναι ενήλικη και εργάζεται ως ντιζέζ σε παμπ της συμφοράς στο δυτικό Λονδίνο. Τίποτα όμως δε θα μπορούσε να σταματήσει αυτό το θηρίο απ’ το να γεννοβολάει ακατάπαυστα, εν πλήρει συνειδήσει μιας δυστυχίας κοινωνικής τάξεως, που της προκαλεί η φυσικής τάξεως ευτυχία του να είσαι μητέρα. Η Μάγκι είναι η προσωποποίηση του τυφλού πείσματος και της αλόγιστης εμμονής της φύσης. Συγγενεύει με όλες τις μάνες της διπλανής πόρτας στις λαϊκές γειτονιές της Αγγλίας. Προσέξτε την απροσποίητη τραχύτητα της ερμηνεύτριας του ρόλου Crissy Rock, και θα καταλάβετε πολλά για τη σαρωτική δύναμη του ενστίκτου της επιβίωσης. Ο Loach αντιπαραθέτει τη λογική της ζωής στην αυθαιρεσία και τη δογματική ιεράρχηση της κοινωνίας. Γι’ αυτό και το Ladybird, Ladybird είναι μια ταινία πολύ πιο πολιτική (αναρχίζουσα μάλιστα) απ’ όσο φαίνεται. Στο κράτος πρόνοιας (που προνοεί μόνο για τον εαυτό του), η φιλανθρωπία (που προνοεί μόνο για τον παράδεισο του φιλανθρώπου) και ο θεός (που προνοεί για όλους- καταπιεστές και καταπιεζόμενους) δεν είναι παρά δυνάμεις καταστολής πολύ πιο αποτελεσματικές γιατί δεν γίνονται αντιληπτές σαν τέτοιες.
Βασίλης Ραφαηλίδης: Η επανάσταση είναι τάξεως βιολογικής, Vincent Ostria: Η λογική της ζωής, Μαριτίνα Πάσσαρη: Η γέννηση ενός ρόλου/ Ken Loach Εκδόσεις φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.