Πληροφορίες

Σκηνοθέτης: Stefen Frears
Σενάριο: Alan Bennett
Μουσική: Stanley Myers
Ηθοποιοί: Gary Oldman, Alfred Molina, Vanessa Redgrave, Wallace Shawn
Βραβεία: Βραβείο καλύτερης καλλιτεχνικής συνεισφοράς στο συνθέτη Stanley Myers και υποψηφιότητα για το χρυσό φοίνικα στο φεστιβάλ των Καννών, 4 υποψηφιότητες για βραβείο BAFTA, καθώς και βραβεία από τις ενώσεις κριτικών της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου
Τοποθεσία: Αγγλία 1987
Διάρκεια: 102’

Η ελευθερία δεν χαρίζεται ποτέ. Πάντοτε κατακτιέται. Όταν μάλιστα ο κόσμος μοιάζει ιδιαίτερα εχθρικός, ενώ η μοναδική όαση απομακρύνεται όλο και περισσότερο, η ανάγκη για ελευθερία γίνεται πιο έντονη από ποτέ. Ακόμα και όταν αυτή η ελευθερία ταυτίζεται με τον θάνατο.

Η ταινία αφηγείται την πραγματική ιστορία του θεατρικού συγγραφέα Τζο Όρτον που τον σκότωσε ο ομοφυλόφιλος φίλος του. Το χρονικό πλαίσιο τοποθετείται στην δεκαετία του ’60 και συγκεκριμένα το έτος 1967, έτος θανάτου του Τζο Όρτον. Κάτι περισσότερο από αισθητή, κάνει την παρουσία του το συντηρητικό και καταπιεστικό περιβάλλον της Αγγλίας.

Μια κοινωνία που δείχνει μηδενική ανοχή στην διαφορετικότητα, μη ενδιαφερόμενη να γνωρίσει το διαφορετικό αλλά και μαχόμενη ώστε να το εξαλείψει. Μέσα από την ροή των γεγονότων ο θεατής συμφωνεί πως ο χρόνος στην Αγγλία έχει σταματήσει στην εποχή της Αυτοκρατορίας και το «ένδοξο παρελθόν» της, πλακώνει ασφυκτικά το λιγότερο ένδοξο παρόν και καθιστά το αόριστο μέλλον σκοτεινό σαν την κόλαση της Αγγλικανικής Εκκλησίας.

Χαρακτηριστικό της ταινίας είναι το κίνητρο της δολοφονίας. Παρόλο που τα γεγονότα εξελίσσονται σε μια δύσκολη εποχή για τους ομοφυλόφιλους, ο σκηνοθέτης δεν προβάλει την ερωτική αντιζηλία ως αιτία, αλλά επιλέγει να εμπλέξει μια επιπλέον διάσταση και εμφανίζει τον φθόνο ως την κινητήρια δύναμη.

Η ζήλια δείχνει αρκετά καλά πόσο το μίσος και ο εγωισμός παρεισφρύουν σε μία σχέση. Από την μια η ελευθερία, η αποδοχή, η αναγνώριση που προσφέρονται στον μαθητή, από την άλλη ο παραγκωνισμός και η αγωνία του δασκάλου για ένα κενό μέλλον. Εδώ βρίσκεται και το ηθικό δίλλημα της ταινίας: Ποιός από τους δύο είναι ηθικά ορθότερος. Ο κακός αλλά ικανός και ταλαντούχος δολοφονημένος ή ο μοχθηρός, ατάλαντος δολοφόνος και αυτόχειρας;

Στις ψυχές των ανθρώπων τα σταφύλια της οργής γεμίζουν και βαραίνουν για τον τρύγο. Μέχρι που έρχεται η στιγμή του τρύγου και μαζί της και ο τρυγητής. Έρχεται για να εφαρμόσει την υποκειμενική του τάξη στον κόσμο, να τον μετατρέψει σε παράδεισο. Για να φτάσεις όμως στον παράδεισο, πρέπει πρώτα να ξεκινήσεις απ’την κόλαση.