Ένα καλοστημένο, εξαιρετικά προσοδοφόρο παιχνίδι, που χρησιμοποιεί ως πιόνια ανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη: Η Lorna εκμεταλλεύεται τον άβουλο ναρκομανή Claudy. Ο Andrei εκμεταλλεύεται τη φτωχή μετανάστρια Lorna. Και αυτόν με την σειρά του, όπως και τη Lorna, τους εκμεταλλεύεται ο αδίστακτος τοπικός μαφιόζος Fabio. Μια σειρά σκηνοθετημένων λευκών γάμων επί πληρωμή, με αντάλλαγμα την πολυπόθητη Βελγική υπηκοότητα, σε ένα σκληρό γαϊτανάκι όπου κυριαρχεί η ανάγκη, ο εξαναγκασμός και η καταπίεση. Όλα κυλούν χωρίς επιπλοκές, μέχρι που ο ξεγραμμένος Claudy θα αποφασίσει να έχει λόγο στην ζωή που του έφτιαξαν. Η απόφασή του όμως αυτή θα επηρεάσει τις ζωές όλων όσοι συμμετέχουν στο παιχνίδι, με τραγικά αποτελέσματα. Ο εικονικός του γάμος με την Lorna δε θα λυθεί, όπως είχε σχεδιαστεί, με το θάνατό του, μα με ένα πιο περίπλοκο διαζύγιο. Ο επόμενος εικονικός γάμος με τον Andrei θα καθυστερήσει. Ο Fabio θα αποσύρει την εμπιστοσύνη του. Και τα σχέδια της Lorna θα καταρρεύσουν, αφήνοντάς τη μόνη, απελπισμένη και πιο ξένη από ποτέ σε μια χώρα που δεν την υποδέχτηκε ποτέ πραγματικά.
Ανθρωποι στο περιθώριο της κοινωνίας που ζητούν λίγο χώρο για τα όνειρά τους. Ανθρωποι χωρίς πρόσωπο, που προσδιορίζονται μόνο από την ιδιότητά τους: ο junkie, η μετανάστρια, ο μικροκακοποιός, ο μαφιόζος. Πίσω όμως από το καλοκουρδισμένο σχέδιο και τα ανώνυμα άτομα που μπαίνουν στα γρανάζια του, κρύβεται ο ανθρώπινος παράγοντας. Το συναίσθημα και η ελπίδα, που μπορεί να αποδειχθούν ισχυρότερα από την ανάγκη. Η Lorna υπομένει τα πάντα για ένα όνειρο: να ανοίξει μια μέρα ένα μικρό σνακ μπαρ με το φίλο της, ο οποίος βέβαια δεν έχει Βελγική υπηκοότητα. Ο Claudy θα προσπαθήσει να απεξαρτηθεί γιατί συνειδητοποιεί ότι υπάρχει κάποια για την οποία αξίζει να προσπαθεί. Θύτες και θύματα σε εναλλασσόμενους ρόλους, άνθρωποι δέσμιοι των συνθηκών, που όμως στα ασφυκτικά όρια που τους επιτρέπεται να κινηθούν, προσπαθούν απεγνωσμένα να καθορίσουν οι ίδιοι το μέλλον τους. Μα που τελικά οι σπασμωδικές τους κινήσεις θα τους οδηγήσουν σε δραματικά αδιέξοδα.
Οι βέλγοι αδερφοί Dardenne (βραβευμένοι στις Κάννες με το βραβείο σεναρίου για τη συγκεκριμένη ταινία), καταγράφουν με τον γνώριμο ρεαλισμό τους ιστορίες των πόλεών μας που αρνούμαστε να κοιτάξουμε κατάματα, χωρίς να διεκτραγωδούν, χωρίς επιτηδευμένους μελοδραματισμούς, σχεδόν χωρίς καν να δραματοποιούν. Το αποτέλεσμα τους δικαιώνει πλήρως, συγκινώντας αλλά και προβληματίζοντας και τον πιο αμέτοχο θεατή.Μετά το απόλυτο αριστούργημά τους Το Παιδί, οι Βέλγοι Νταρντέν αδυνατούν να απογειώσουν μια ταινία που διαθέτει το σύνολο των θεματικών χαρακτηριστικών του έργου τους, αλλά όχι και τις ωμές κορυφώσεις ενός δράματος που χτίζεται με εξαιρετικά φροντισμένη ευαισθησία. Συναισθανόμενοι πως κάτι λείπει, έχουν προσθέσει περισσότερη ίντριγκα στη διαδρομή προς την ηθική μεταμέλεια μιας νεαρής απόκληρης του κοινωνικού συστήματος – της Λόρνα εν προκειμένω. Η επανάληψη δεν υπήρξε ποτέ ανασταλτική στη φιλμογραφία των Νταρντέν και ο ρεαλισμός τους εξακολουθεί να μην είναι τόσο μανιχαϊστικός όσο φαίνεται.