Πληροφορίες

Σκηνοθέτης: Jean-Luc Godard
Σενάριο: Jean-Luc Godard
Φωτογραφία: Raoul Coutard
Μουσική: Paul Misraki
Ηθοποιοί: Eddie Constantine, Anna Karina, Akim Tamiroff, Howard Vernon
Βραβεία: Η ταινία κέρδισε τη χρυσή άρκτο στο φεστιβάλ Βερολίνου του 1965.
Τοποθεσία: Γαλλία 1965
Διάρκεια: 99'

Ο μυστικός πράκτορας Λέμι Κόσιον (Έντι Κονσταντίν) στέλνεται στον πλανήτη Αλφαβιλ για να ανακαλύψει τι απέγινε ο προκάτοχος του(Ακίμ Ταμίροφ)αλλά και ο καθηγητής Φον Μπράουν (Χάουορντ Βέρνον), εφευρέτης μιας ακτίνας θανάτου. Εκεί θα ανακαλύψει πως η Αλφαβίλ είναι ένας ψυχρός πλανήτης από αυτόματα που τον κυβερνά ένας υπολογιστής, ο Άλφα 60, κι όπου ο έρωτας είναι απαγορευμένος. Θα προσπαθήσει να σώσει τον Ντίκσον και θα ερωτευτεί την Νατάσα (Αννα Καρίνα) κόρη του καθηγητή Φον Μπράουν, πριν καταφέρει να καταστρέψει τον Αλφα 60 και επιστρέψει στην Γη. Μέσα από την παράξενη περιπέτεια του Λέμι Κόσιον φαίνεται μια κλινική εικόνα του παρόντος, που για το 1965 σήμαινε ένα κοινωνικό πλαίσιο κάτω από την βαριά σκιά του γκολισμού και της καινούριας τεχνοκρατίας. Το λευκό Αλφαβίλ, τόπος χωρίς σημεία και γι’αυτό φορτισμένος από τέτοια, αποτελεί το αίτιο μιας γενικευμένης κλειστοφοβίας, αλλά και μιας καθαρής φοβίας για την πορεία της εξουσίας και το ρόλο της τεχνολογίας στο εγγύς μέλλον. Η ταινία συμπίπτει με την οικοδόμηση ενός αρχιτεκτονικού εμβλήματος του Παρισιού, του συμπλέγματος της Ουνέσκο, τόπου όπου συναντιούνται οι αρχιτεκτονικές αμφιβολίες και βεβαιότητες, μαζί με τους αμφίβολους για τους μεν, βέβαιος για τους δε, ανθρωπιστικούς σκοπούς της οργάνωσης.

Ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ με το να γυρίσει την ταινία στο σύγχρονο Παρίσι, χρησιμοποιώντας χώρους (γυάλινα κτίρια, μοντέρνα τούνελ, το νυχτερινό Παρίσι φωτισμένο κατάλληλα από τον έξοχο κάμεραμαν Ραούλ Κουτάρ) που δημιουργούν τη φουτουριστική ατμόσφαιρα μιας πόλης του μέλλοντος, κατάφερε από τη μια να περιορίσει σημαντικά το κόστος της ταινίας και, από την άλλη, να κάνει έμμεσο σχόλιο πάνω στην σημερινή αποξενωμένη κοινωνία της Γαλλίας και τον κίνδυνο της αυτοματοποίησης της. Ο πολύ συγκεκριμένος κόσμος του 1965 -αυτή τη χρονιά γυρίστηκε η ταινία- μετατίθεται στον υποθετικό κόσμο του 1984, τη χρονιά που ο Όργουελ προέβλεπε «Αν θέλεις μια εικόνα για το μέλλον, φαντάσου μια μπότα να πατάει πάνω στο ανθρώπινο ηρόσωπο-για πάντα… Και θυμήσου πως θα είναι για πάντα»

Σώτη Τριανταφύλλου: Κινηματογραφημένες Πόλεις