Διαδικασίες διαχείρισης εργαστηριακών αποβλήτων

 

Οι εργασίες διαχείρισης/ τελικής διάθεσης των αποβλήτων περιλαμβάνουν:

- μεταφορά των αποβλήτων σε κατάλληλη δευτερογενή συσκευασία

- φόρτωση των συσκευασμένων αποβλήτων σε container

- σήμανση του container, όπως προβλέπεται από την κείμενη νομοθεσία

- πιστοποίηση από αναγνωρισμένο  νηογνώμονα για αποθήκευση, συσκευασία και σήμανση του container

- μεταφορά του container στις εγκαταστάσεις της μονάδας τελικής διάθεσης, σύμφωνα με τις ισχύουσες ελληνικές, ευρωπαϊκές και διεθνείς διατάξεις, προδιαγραφές, κανονισμούς και νομοθεσίες

- εξάλειψη ή καταστροφή ή ανακύκλωση και έκδοση των αντίστοιχων πιστοποιητικών

Ειδικότερα, για τη διαχείριση των εργαστηριακών αποβλήτων, οι λύσεις που προτείνονται σε διεθνές επίπεδο είναι η θερμοκαταστροφή, η τεχνολογία τόξου πλάσματος, η επεξεργασία τους σε δευτερογενές καύσιμο και η ανακύκλωση / επαναχρησιμοποίηση των οργανικών διαλυτών:

- Η θερμοκαταστροφή αποτελεί την περισσότερο διαδεδομένη - πλην όμως από περιβαλλοντική πλευρά βαλλόμενη - μεθοδολογία διαχείρισης των εργαστηριακών αποβλήτων. Η μέθοδος αυτή προτιμάται από τα περισσότερα εργαστήρια του εξωτερικού, διότι είναι οικονομικά συμφέρουσα και έχει την πιο απλουστευμένη μέθοδο συλλογής. Από την άλλη πλευρά όμως, η θερμοκαταστροφή βάλλεται από όλες σχεδόν τις περιβαλλοντικές οργανώσεις, καθότι πιστεύεται ότι παρά την ανάπτυξη νέων μεθόδων και τεχνολογιών, οι αέριες εκπομπές από τα εργοστάσια θερμοκαταστροφής συμβάλλουν στην αύξηση του φαινομένου του θερμοκηπίου και της ρύπανσης της ατμόσφαιρας.

- Πέρα από τη θερμοκαταστροφή, αναπτύχθηκε η τεχνολογία τόξου πλάσματος, η οποία στηρίζεται στη δημιουργία πολύ υψηλών θερμοκρασιών μέσω πυρσού τόξου πλάσματος και στην ακόλουθη καταστροφή πάσης φύσεως αποβλήτων, χωρίς επικίνδυνα κατάλοιπα ή άλλου είδους περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Έχει όμως το μειονέκτημα ότι είναι οικονομικά ασύμφορη για μικρές ποσότητες αποβλήτων, εκτός εάν συνδυαστεί με συμπαραγωγή ενέργειας.

- Μια σχετικά δημοφιλής και τελευταία αναπτυχθείσα μέθοδος η οποία διαχειρίζεται βιομηχανικά απόβλητα, στα οποία ανήκουν και τα εργαστηριακά, βασίζεται στην πρόσμιξή τους με άλλα υλικά και  τη μετατροπή τους με φυσικοχημικές μεθόδους επεξεργασίας σε δευτερογενές καύσιμο. Η διαχειριστική αυτή μέθοδος έχει σημαντικά πλεονεκτήματα, καθότι είναι οικονομικά συμφέρουσα και διαχειρίζεται τα δύσκολα βιομηχανικά απόβλητα, δίνοντας συγχρόνως λύσεις στο ενεργειακό πρόβλημα. Ως μειονέκτημα θα μπορούσε να αναφερθεί ότι υπάρχουν σημαντικοί περιορισμοί, όσον αφορά κυρίως τα οργανοχλωριωμένα προϊόντα, καθότι όπως είναι γνωστό αυτά σχηματίζουν σε συνθήκες καύσεις τις άκρως τοξικές πολυχλωριωμένες διβενζοδιοξίνες και διβενζοφουράνια.

- Τέλος, αναφέρεται η σημαντικότατη από οικολογικής πλευράς μέθοδος της ανακύκλωσης και επαναχρησιμοποίησης των οργανικών διαλυτών.