Ξ•ΞΉΞ΄ΞΉΞΊΟŒΟ„Ξ·Ο„Ξ± Αιματολογίας
 
    ΔομΞ� ΞΊΞ±ΞΉ ΣτΡλέχωση
 
    ΞˆΟΞ΅Ο…Ξ½Ξ± - ΔημοσιΡύσΡις
 
    ΕκπαίδΡυση
 
    ΞšΞ»ΞΉΞ½ΞΉΞΊΞ­Ο‚ Δοκιμές
 
    ΕνΡργΡίς ΞšΞ»ΞΉΞ½ΞΉΞΊΞ­Ο‚ Δοκιμές
ΒρίσκΡστΡ Ρδώ: Β» ΑρχικΞ� Β» Ξ•ΞΉΞ΄ΞΉΞΊΟŒΟ„Ξ·Ο„Ξ± Αιματολογίας
    Ιατρικές Ξ₯πηρΡσίΡς
  ΣύνδΡσμοι
  Επικοινωνία
  Ξ‘Ξ½Ξ±ΞΊΞΏΞΉΞ½ΟŽΟƒΞ΅ΞΉΟ‚
  Ξ•ΞΊΟ€Ξ±ΞΉΞ΄Ξ΅Ο…Ο„ΞΉΞΊΟŒ Πρόγραμμα
 
   
Ξ— Αιματολογία Ρίναι Ξ­Ξ½Ξ±Ο‚ ιδιαίτΡρος κλάδος της ΙατρικΞ�Ο‚ ΕπιστΞ�ΞΌΞ·Ο‚ ΞΌΞ΅ κύριο αντικΡίμΡνο έρΡυνας ΞΊΞ±ΞΉ μΡλέτης την αιτιολογία, τη διάγνωση ΞΊΞ±ΞΉ θΡραπΡία  Ξ±ΞΉΞΌΞ±Ο„ΞΏΞ»ΞΏΞ³ΞΉΞΊΟŽΞ½ Ξ΄ΞΉΞ±Ο„Ξ±ΟΞ±Ο‡ΟŽΞ½ Ξ½Ξ΅ΞΏΟ€Ξ»Ξ±ΟƒΞΌΞ±Ο„ΞΉΞΊΟŽΞ½ ΞΊΞ±ΞΉ ΞΌΞ·. Είναι ίσως Ξ· μόνη Ξ΅ΞΉΞ΄ΞΉΞΊΟŒΟ„Ξ·Ο„Ξ± που Ρίναι Ο„Ξ±Ο…Ο„ΟŒΟ‡ΟΞΏΞ½Ξ± κλινικΞ� ΞΊΞ±ΞΉ ΡργαστηριακΞ�, διαγνωστικΞ� ΞΊΞ±ΞΉ θΡραπΡυτικΞ�, Ξ±Ο…Ο„ΟŒΞ½ΞΏΞΌΞ· ΞΊΞ±ΞΉ συνΡργατικΞ�. Ξ— Ξ΅ΞΉΞ΄ΞΉΞΊΟŒΟ„Ξ·Ο„Ξ± της Αιματολογίας αποτΡλΡί Ρπίσης Ο€ΟΟŒΟ„Ο…Ο€ΞΏ Ξ΅ΞΉΞ΄ΞΉΞΊΟŒΟ„Ξ·Ο„Ξ±Ο‚ που Ρίναι άμΡσα συνυφασμένη ΞΌΞ΅ τη μΡταφραστικΞ� έρΡυνα. Ξ£Ξ�μΡρα, ΞΌΞ΅ τη Ξ²ΞΏΞ�θΡια της χρΞ�σης  μοριακών Ο„Ξ΅Ο‡Ξ½ΞΉΞΊΟŽΞ½ ΡπιτυχάνΡται συχνά Ξ· ακριβΞ�Ο‚ διάγνωση σΡ λίγΡς ΟŽΟΞ΅Ο‚, Ξ· οποία ΞΊΞ±ΞΉ καθοδηγΡί την ΡξατομικΡυμένη θΡραπΡία.

Στη Ο‡ΟŽΟΞ± ΞΌΞ±Ο‚ Ξ΄ΞΉΞ±Ξ³ΞΉΞ³Ξ½ΟŽΟƒΞΊΞΏΞ½Ο„Ξ±ΞΉ κάθΡ Ο‡ΟΟŒΞ½ΞΏ πΡρίπου 1.400 νέΡς Ο€Ξ΅ΟΞΉΟ€Ο„ΟŽΟƒΞ΅ΞΉΟ‚ λΡυχαιμίας ΞΊΞ±ΞΉ 2.000 πΡρίπου Ο€Ξ΅ΟΞΉΟ€Ο„ΟŽΟƒΞ΅ΞΉΟ‚ λΡμφωμάτων. ΀α Ξ½ΞΏΟƒΞ�ματα αυτά ταξινομούνται σΡ πολλές υποκατηγορίΡς, ΞΊΞ±ΞΉ διαφέρουν μΡταξύ τους ως προς την κλινικΞ� πορΡία, ΞΊΞ±ΞΈΟŽΟ‚ ΞΊΞ±ΞΉ τη θΡραπΡυτικΞ� προσέγγιση. Οι λΡυχαιμίΡς ξΡκινούν κατά κανόνα Ξ±Ο€ΟŒ το ΞΌΟ…Ξ΅Ξ»ΟŒ των ΞΏΟƒΟ„ΟŽΞ½, Ρνώ τα Ξ»Ξ΅ΞΌΟ†ΟŽΞΌΞ±Ο„Ξ± ξΡκινούν συχνά Ξ±Ο€ΟŒ τους λΡμφαδένΡς. ΣΡ αντίθΡση ΞΌΞ΅ τους καρκίνους ΟƒΟ…ΞΌΟ€Ξ±Ξ³ΟŽΞ½ οργάνων, ΞΏΞΉ αιματολογικές νΡοπλασίΡς Ξ±Ξ½ ΞΊΞ±ΞΉ συχνά απαιτούν παρατΡτΡμένη ΡνδονοσοκομΡιακΞ� νοσηλΡυτικΞ� υποστΞ�ριξη Ρμφανί΢ουν συχνά μΡγαλύτΡρη Ρυαισθησία στις θΡραπΡυτικές παρΡμβάσΡις, ΞΊΞ±ΞΉ Ξ΅ΞΉΞ΄ΞΉΞΊΟŒΟ„Ξ΅ΟΞ± σΡ στοχΡυμένΡς θΡραπΡίΡς προσφέροντας τη Ξ΄Ο…Ξ½Ξ±Ο„ΟŒΟ„Ξ·Ο„Ξ± ίασης ακόμη ΞΊΞ±ΞΉ στις Ο€Ξ΅ΟΞΉΟ€Ο„ΟŽΟƒΞ΅ΞΉΟ‚ που Ξ· προσβολΞ� του οργανισμού Ρίναι ΡκτΡταμένη. Οι τέσσΡρις συνηθέστΡρΡς μορφές λΡυχαιμίας Ρίναι Ξ· οξΡία μυΡλοβλαστικΞ�, Ξ· οξΡία λΡμφοβλαστικΞ�, Ξ· Ο‡ΟΟŒΞ½ΞΉΞ± λΡμφογΡνΞ�Ο‚ ΞΊΞ±ΞΉ Ξ· Ο‡ΟΟŒΞ½ΞΉΞ± μυΡλογΡνΞ�Ο‚. Οι διαφορές μΡταξύ τους βασί΢ονται στην προέλΡυση των Ξ½Ξ΅ΞΏΟ€Ξ»Ξ±ΟƒΞΌΞ±Ο„ΞΉΞΊΟŽΞ½ κυττάρων (μυΡλικά Ξ� λΡμφικά) ΞΊΞ±ΞΉ στην ταχύτητα Ρξέλιξης του Ξ½ΞΏΟƒΞ�ματος, Ξ±Ξ½ αφΡθΡί χωρίς θΡραπΡία. ΀α Ξ»Ξ΅ΞΌΟ†ΟŽΞΌΞ±Ο„Ξ± διακρίνονται σΡ πολλές υποκατηγορίΡς ΞΌΞ΅ βάση τα Ρπί μέρους κυτταρομοριακά χαρακτηριστικά. Οι ΞΊΟ…ΟΞΉΟŒΟ„Ξ΅ΟΞ΅Ο‚ υποκατηγορίΡς Ρίναι το λέμφωμα Hodgkin ΞΊΞ±ΞΉ τα ΞΌΞ· Hodgkin Ξ»Ξ΅ΞΌΟ†ΟŽΞΌΞ±Ο„Ξ±, που διακρίνονται πΡραιτέρω σΡ Ξ’ Ξ� Ξ€, ανάλογα ΞΌΞ΅ την προέλΡυσΞ� τους Ξ±Ο€ΟŒ Ξ’ Ξ� Ξ€ λΡμφοκύτταρα.

TΞ± τΡλΡυταία Ο‡ΟΟŒΞ½ΞΉΞ± έχΡι σημΡιωθΡί ΞΊΞ±ΞΉ ΡξακολουθΡί Ξ½Ξ± ΡξΡλίσσΡται ιδιαίτΡρα σημαντικΞ� Ο€ΟΟŒΞΏΞ΄ΞΏΟ‚ στην ΞΊΞ±Ο„Ξ±Ξ½ΟŒΞ·ΟƒΞ· της βιολογίας ΞΊΞ±ΞΉ των υποκΡίμΡνων μοριακών ΞΊΞ±ΞΉ ΞΊΟ…Ο„Ο„Ξ±ΟΞΏΞ³Ξ΅Ξ½Ξ΅Ο„ΞΉΞΊΟŽΞ½ Ξ΄ΞΉΞ±Ο„Ξ±ΟΞ±Ο‡ΟŽΞ½ που συνοδΡύουν τις αιματολογικές νΡοπλασίΡς. ΞšΞ±Ο„Ξ±Ξ²Ξ¬Ξ»Ξ»Ξ΅Ο„Ξ±ΞΉ Ρπίσης μΡγάλη προσπάθΡια ΟŽΟƒΟ„Ξ΅ τα αποτΡλέσματα της βασικΞ�Ο‚ έρΡυνας Ξ½Ξ± πΡρνούν Ξ±Ο€ΟŒ το ΡργαστΞ�ριο στην κλινικΞ� πράξη, το ταχύτΡρο Ξ΄Ο…Ξ½Ξ±Ο„ΟŒΞ½ αλλά ΞΊΞ±ΞΉ τΡκμηριωμένα ΞΌΞ΅ ΟƒΞΊΞΏΟ€ΟŒ το Ο€ΟΞ±Ξ³ΞΌΞ±Ο„ΞΉΞΊΟŒ ΟŒΟ†Ξ΅Ξ»ΞΏΟ‚ των Ξ±ΟƒΞΈΞ΅Ξ½ΟŽΞ½. Ξ£Ξ�μΡρα Ξ²ΟΞΉΟƒΞΊΟŒΞΌΞ±ΟƒΟ„Ξ΅ στην Ρυχάριστη θέση Ξ½Ξ± μπορούμΡ Ξ½Ξ± θΡραπΡύουμΡ ΟƒΞ·ΞΌΞ±Ξ½Ο„ΞΉΞΊΟŒ αριθμό Ξ±ΞΉΞΌΞ±Ο„ΞΏΞ»ΞΏΞ³ΞΉΞΊΟŽΞ½ Ξ±ΟƒΞΈΞ΅Ξ½ΟŽΞ½, κυρίως Ξ½Ξ΅Ξ±ΟΟŒΟ„Ξ΅ΟΟ‰Ξ½ ηλικιών ΞΌΞ΅ σημαντικΞ� αύξηση της Ρπιβίωσης τους.

ΠαράδΡιγμα Ρπιτυχούς ανάπτυξης στοχΡυμένης θΡραπΡίας, χάρη στην Ο€ΟΟŒΞΏΞ΄ΞΏ της μοριακΞ�Ο‚ ογκολογίας, αποτΡλΡί Ξ· Χρόνια ΞœΟ…Ξ΅Ξ»ΞΏΞ³Ξ΅Ξ½Ξ�Ο‚ ΛΡυχαιμία (Ξ§ΞœΞ›), ΟŒΟ€ΞΏΟ… ΞΏ πλΞ�ρης έλΡγχος της Ξ½ΟŒΟƒΞΏΟ… ΡπιτυγχάνΡται πλέον στο 90% των Ξ±ΟƒΞΈΞ΅Ξ½ΟŽΞ½.Β  Ξ— Ξ§ΞœΞ› χαρακτηρί΢Ρται Ξ±Ο€ΟŒ την χρωμοσωμικΞ� αντιμΡτάθΡση t(9;22) ΞΌΞ΅ αποτέλΡσμα το ΟƒΟ‡Ξ·ΞΌΞ±Ο„ΞΉΟƒΞΌΟŒ ΞΌΞΉΞ±Ο‚ σταθΡρά ΡνΡργού τυροσινικΞ�Ο‚ κινάσης, της bcl/abl. Ξ— Ρντυπωσιακά αποτΡλΡσματικΞ� θΡραπΡία της, οφΡίλΡται στη ανάπτυξη Ριδικών μικρομορίων αναστολέων της συγκΡκριμένης τυροσινικΞ�Ο‚ κινάσης.Β  Αξί΢Ρι Ξ½Ξ± ΡπισημανθΡί πως Ξ· μόνη θΡραπΡία που Ο…Ο€Ξ�ρχΡ διαθέσιμη Ξ³ΞΉΞ± ασθΡνΡίς ΞΌΞ΅ Ξ§ΞœΞ› μέχρι Ο€ΟΟŒΟƒΟ†Ξ±Ο„Ξ± Ξ�ταν Ξ· αλλογΡνΞ�Ο‚ ΞΌΞ΅Ο„Ξ±ΞΌΟŒΟƒΟ‡Ξ΅Ο…ΟƒΞ·, θΡραπΡία ΟŒΞΌΟ‰Ο‚, που ΟƒΟ…Ξ½ΞΏΞ΄Ξ΅Ο…ΟŒΟ„Ξ±Ξ½ Ξ±Ο€ΟŒ ΞΈΞ½Ξ·Ο„ΟŒΟ„Ξ·Ο„Ξ± 10%-40%. Ξ— χρΞ�ση του Ο€ΟΟŽΟ„ΞΏΟ… στοχΡυμένου αναστολέα τυροσινικΞ�Ο‚ κινάσης bcl/abl, imatinib, έφΡρΡ ΞΌΞΉΞ± θΡραπΡυτικΞ� Ρπανάσταση, Ρνώ ΞΏΞΉ αναστολΡίς δΡύτΡρης γΡνιάς dasatinib ΞΊΞ±ΞΉΒ  nilotinib, Ρίναι πιο δραστικοί ΞΊΞ±ΞΉ το Ξ΅Ο€ΞΉΞΈΟ…ΞΌΞ·Ο„ΟŒ αποτέλΡσμα ΡπιτυγχάνΡται ταχύτΡρα. Ξ— Ρπιτυχία στη θΡραπΡία της Ξ§ΞœΞ› ΞΌΞ΅ την προαναφΡρθΡίσα στοχΡυμένη θΡραπΡία, άνοιξΡ πραγματικά Ξ½Ξ­ΞΏΟ…Ο‚ ορί΢οντΡς στη θΡραπΡία ΞΊΞ±ΞΉ άλλων Ξ½Ξ΅ΞΏΟ€Ξ»Ξ±ΟƒΞΌΞ±Ο„ΞΉΞΊΟŽΞ½ νοσημάτων.

ΙδιαίτΡρα σημαντικΞ� Ο€ΟΟŒΞΏΞ΄ΞΏΟ‚ έχΡι σημΡιωθΡί ΞΊΞ±ΞΉ στη θΡραπΡία ΞΊΞ±ΞΉ Ο€ΟΟŒΞ³Ξ½Ο‰ΟƒΞ· των λΡμφωμάτων. Ξ— χημΡιοθΡραπΡία ΞΌΞ΅ Ξ� χωρίς ακτινοβολία σΡ ασθΡνΡίς ΞΌΞ΅ Λέμφωμα Hodgkin αρχικού σταδίου οδηγΡί σΡ 10ΡτΞ� Ρπιβίωση που ξΡπΡρνά το 90%, ΞΊΞ±ΞΉ σΡ ασθΡνΡίς προχωρημένου σταδίου σΡ 5ΡτΞ� Ρπιβίωση που ξΡπΡρνά το 80%, Ρνώ σΡ ασθΡνΡίς ΞΌΞ΅ Λέμφωμα διάχυτο Ξ±Ο€ΟŒ μΡγάλα Ξ’ κύτταρα το 60%.Β Β 

Ξ— χρΞ�ση Ξ½Ξ΅ΟŽΟ„Ξ΅ΟΟ‰Ξ½ Ο†Ξ±ΟΞΌΞ±ΞΊΞ΅Ο…Ο„ΞΉΞΊΟŽΞ½ Ο€Ξ±ΟΞ±Ξ³ΟŒΞ½Ο„Ο‰Ξ½, ΟŒΟ€Ο‰Ο‚ Ξ· βορτΡ΢ομίμπη, Ξ· λΡναλιδομίδη ΞΊΞ±ΞΉ Ξ· θαλιδομίδη έχΡι Ξ±Ο…ΞΎΞ�σΡι σημαντικά ΞΊΞ±ΞΉ τη διάμΡση Ρπιβίωση Ξ±ΟƒΞΈΞ΅Ξ½ΟŽΞ½ ΞΌΞ΅ Ο€ΞΏΞ»Ξ»Ξ±Ο€Ξ»ΟŒ μυέλωμα. Ξ•ΞΊΟ„ΟŒΟ‚ Ξ±Ο€ΟŒ τη σημαντικΞ� αύξηση της Ρπιβίωσης των Ξ±ΞΉΞΌΞ±Ο„ΞΏΞ»ΞΏΞ³ΞΉΞΊΟŽΞ½ Ξ±ΟƒΞΈΞ΅Ξ½ΟŽΞ½, βΡλτίωση έχΡι ΡπιτΡυχθΡί ΞΊΞ±ΞΉ στην Ο€ΞΏΞΉΟŒΟ„Ξ·Ο„Ξ± ΞΆΟ‰Ξ�Ο‚ τους που οφΡίλΡται Ρν μέρΡι ΞΊΞ±ΞΉ στην Ο€ΟΟŒΞΏΞ΄ΞΏ που έχΡι σημΡιωθΡί στην υποστηρικτικΞ� αγωγΞ� ΞΌΞ΅ τη σωστΞ� χρΞ�ση Ο€Ξ±ΟΞ±Ξ³ΟŒΞ½Ο„Ο‰Ξ½ αίματος αλλά ΞΊΞ±ΞΉ Ριδικών Ο…Ο€ΞΏΟƒΟ„Ξ·ΟΞΉΞΊΟ„ΞΉΞΊΟŽΞ½Β  φαρμάκων.


 

 

 

Χάρτης ΠανΡπιστημιούπολης
 


 

  ΙατρικΞ� ΣχολΞ�
ΠανΡπιστΞ�ΞΌΞΉΞΏ Ιωαννίνων
ΠανΡπιστημιούπολη
Ξ€.Θ. 1186, T.K. 45110 ΙΩΑΝΝΙΝΑ
 
Β© Copyright 2012 ΑιματολογικΞ� ΚλινικΞ� - IατρικΞ� ΣχολΞ� - ΠανΡπιστΞ�ΞΌΞΉΞΏ Ιωαννίνων
ΣχΡδίαση & Ανάπτυξη ΙστοσΡλίδας
ΞšΞ­Ξ½Ο„ΟΞΏ ΔιαχΡίρισης Δικτύων - Ξ .Ξ™.